- صاره (رَ)
نصر گوید کوهی در دیار بنی اسد، و دیگران گفته اند کوهی است نزدیک فید، و زمخشری آرد که آن کوهی است در صمد میان تیماء و وادی القری. (معجم البلدان)
معنی صاره - جستجوی لغت در جدول جو
- صاره (رَ)
لوف الصغیر است به زبان اندلس که به پارسی آن رافیل گوش (پیل گوش) خوانند. (برهان قاطع) (مفردات ابن بیطار) (اختیارات بدیعی). و رجوع به صاروان شود، درختستان. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) ، نافۀ مشک. (منتهی الارب) ، صارهالجبل، اعلای کوه. (منتهی الارب) (معجم البلدان)
- صاره
حاجت، تشنگی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نَ حَ پَ رَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
اصاره چیزی، به چیزی تغییر دادن و دگرگون کردن آن از صورتی به صورت دیگر یا از حالتی به حالت دیگر. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). تصییر. بازگرداندن چیزی را ومیل دادن او را بسوی آن. (زوزنی) (منتهی الارب). گردانیدن و بچسبانیدن. (تاج المصادر).
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
بصر به بصراً و بصاره، بینا گردیدن و دانستن او را و منه قوله تعالی: بصرت بما لم یبصروا به. (قرآن 96/20) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). دانستن. (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی). و رجوع به بصر شود
مونث صاری و چاه بد آب چاهی که آب آن از دیر ماندگی برگشته رنگ و بد مزه باشد
تیغ برنده، مرد رسا، شیر بیشه برنده (شمشیر)، مرد دلیر دلاور، جمع صوارم
جمع صائب، تیر های بی لغز، رساها رسایان یک درخت سیماهنگ، بد بختی شور بختی، سست خردی
تبسیده تفسان، ترب رشتی از گیاهان بر زن کوی مونث جار: ادویه حاره اغذیه حاره، ترب رشتی
غرش شیر، بیشه، بوستان، گله انبوه: اشتر و گوسپند گروه شتران، بیشه انبوه، چینه دان مرغ خرمگس
دگر چهره گی برانگیختن ریسمانک: ریسمان کوتاهی که به چادر یا تاژ بندند، میخ ریسمان
