معنی صاخب - جستجوی لغت در جدول جو

صاخب(خِ)

لغت نامه دهخدا

صاخب

تصویری از صاخب — تصویر صاخب

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از صائب — تصویر صائب

(پسرانه)

راست، درست، رسا، رساننده، نام شاعر نامدار قرن یازدهم در دوره صفویه (صائب تبریزی)

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از صایب — تصویر صایب

(پسرانه)

صائب، راست و درست، رسا، رساننده

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از صاحب — تصویر صاحب

(پسرانه)

دارنده، مالک، دارا، سرور، همنشین، یار

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از صائب — تصویر صائب

راست و درست، حق و رسا، مقابل خاطئ، درستکار

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از صاحب — تصویر صاحب

مالک، ملازم، معاشر، یار و دوست، هم صحبت

فرهنگ فارسی عمید

(خِ)

خرمابن تنهاگانه (؟) پوست رفته. (منتهی الارب) ، حرﱡ صاخدٌ، گرمای سخت، واحدٌ فاحدٌ صاخد، از اتباع است. (منتهی الارب) ، یعنی تنها و ناتوان و بی برادر و فرزند. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(صَخْ خا)

مرد با بانگ و فریاد. (منتهی الارب) ، خروشان: نهری صخاب و جوئی پرآب یافتند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 355) ، مرد درشت آواز پلیدزبان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(یِ)

راست. درست:
یکی چشم است کو بیند عجایب
شود ز آن دیدنی رأی تو صایب.
ناصرخسرو (روشنائی نامه).
و در معرفت کارها و شناخت مناظم آن رأی ثاقب و فکرت صایب روزی کرد... (کلیله و دمنه).
- صایب رای، که اندیشۀدرست دارد. که همه افکار او به حقیقت بپیوندد: دستور عدل فرمای صایب رأی را گفت... (سندبادنامه ص 154). وزیر صاحب تدبیر شاه نشان که صایب رأی و مصلحت دان بود پیش پادشاه رفت... (سندبادنامه ص 226). ورجوع به صائب... شود

راست. درست:
یکی چشم است کو بیند عجایب
شود ز آن دیدنی رأی تو صایب.
ناصرخسرو (روشنائی نامه).
و در معرفت کارها و شناخت مناظم آن رأی ثاقب و فکرت صایب روزی کرد... (کلیله و دمنه).
- صایب رای، که اندیشۀدرست دارد. که همه افکار او به حقیقت بپیوندد: دستور عدل فرمای صایب رأی را گفت... (سندبادنامه ص 154). وزیر صاحب تدبیر شاه نشان که صایب رأی و مصلحت دان بود پیش پادشاه رفت... (سندبادنامه ص 226). ورجوع به صائب... شود

لغت نامه دهخدا

(خِ)

دوشندۀ شیر، سایل، جاری. (ازالمنجد) (منتهی الارب). خون جهنده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(قِ)

کوهی است. (منتهی الارب) (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(حِ)

ابن محمد بخاری (الامام...). در تتمۀ صوان الحکمه آمده است: وی در علوم اسلامی ماهر و بر دقایق حکمت واقف بود و حافظه ای قوی داشت، لیکن دعوی وی بر معنی او غلبه میکرد واو را تصانیفی مفید است. و درباره او من گفته ام:
لقد صحب العلم الرصین و اهله
لذلک سمیناه فی الناس صاحبا.
آنگاه دو رسالۀ خود را که به صاحب نوشته است، نقل می کند. در نزهه الارواح و ترجمه آن صاحب ابومحمد بخاری را ذکر کرده و گوید فیلسوفی ماهر و متبحر در علوم اوائل و اواخر است و در بسیاری قوه حافظه مشهور. رجوع به ابومحمد بخاری شود. و در کشف الظنون (ج 1 ص 126) ذیل عنوان الاغراض الطبیه و المباحث العلائیه آرد: مؤلف کتاب زین الدین اسماعیل بن حسین حسینی جرجانی متوفای 535 هجری قمری در کتاب خویش گوید که چون کتاب مختصری درطب تألیف و به نصرالدین آتسزبن خوارزمشاه اهدا کرده است، وزیر او مجدالدین ابومحمد صاحب بن محمد بخاری از وی خواست تا آن را بسط و شرح دهد. پس زین الدین کتاب الأغراض را که تلخیصی از ذخیرۀ اوست بنام وی نوشت
تاج الدین محمد بن صاحب فخرالدین محمد بن وزیر بهاءالدین علی بن محمد بن حنا. وی رئیس و شاعر بود و از سبط سلفی حدیث کندو بسال 707 هجری قمری درگذشت. (حسن المحاضره ص 177)
ابن حاتم فرغانی. وی در سفری که به حج رفت به بغداد شد و در آنجا حدیث گفت. علی بن عمر کسکری از وی حدیث کند. (تاریخ بغداد ج 9 ص 344)

ابن محمد بخاری (الامام...). در تتمۀ صوان الحکمه آمده است: وی در علوم اسلامی ماهر و بر دقایق حکمت واقف بود و حافظه ای قوی داشت، لیکن دعوی وی بر معنی او غلبه میکرد واو را تصانیفی مفید است. و درباره او من گفته ام:
لقد صحب العلم الرصین و اهله
لذلک سمیناه فی الناس صاحبا.
آنگاه دو رسالۀ خود را که به صاحب نوشته است، نقل می کند. در نزهه الارواح و ترجمه آن صاحب ابومحمد بخاری را ذکر کرده و گوید فیلسوفی ماهر و متبحر در علوم اوائل و اواخر است و در بسیاری قوه حافظه مشهور. رجوع به ابومحمد بخاری شود. و در کشف الظنون (ج 1 ص 126) ذیل عنوان الاغراض الطبیه و المباحث العلائیه آرد: مؤلف کتاب زین الدین اسماعیل بن حسین حسینی جرجانی متوفای 535 هجری قمری در کتاب خویش گوید که چون کتاب مختصری درطب تألیف و به نصرالدین آتسزبن خوارزمشاه اهدا کرده است، وزیر او مجدالدین ابومحمد صاحب بن محمد بخاری از وی خواست تا آن را بسط و شرح دهد. پس زین الدین کتاب الأغراض را که تلخیصی از ذخیرۀ اوست بنام وی نوشت
تاج الدین محمد بن صاحب فخرالدین محمد بن وزیر بهاءالدین علی بن محمد بن حنا. وی رئیس و شاعر بود و از سبط سلفی حدیث کندو بسال 707 هجری قمری درگذشت. (حسن المحاضره ص 177)
ابن حاتم فرغانی. وی در سفری که به حج رفت به بغداد شد و در آنجا حدیث گفت. علی بن عمر کسکری از وی حدیث کند. (تاریخ بغداد ج 9 ص 344)

لغت نامه دهخدا

(صَ خَ)

نصر گوید: کوهی است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(حِ)

دهی است از دهستان کل تپۀ فیض الله بیگی بخش مرکزی شهرستان سقز، 22هزارگزی خاوری سقز، کنار شوسۀ سقز-سنندج. دشت، سردسیر، سکنه 600 تن، کردی زبان، آب آن از چشمه و رودخانه، محصول آن غلات، توتون، تنباکو، لبنیات، صیفی، شغل اهالی زراعت، گله داری. دبستان، پاسگاه ژاندارمری و دو قهوه خانه کنار شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

دهی است از دهستان کل تپۀ فیض الله بیگی بخش مرکزی شهرستان سقز، 22هزارگزی خاوری سقز، کنار شوسۀ سقز-سنندج. دشت، سردسیر، سکنه 600 تن، کردی زبان، آب آن از چشمه و رودخانه، محصول آن غلات، توتون، تنباکو، لبنیات، صیفی، شغل اهالی زراعت، گله داری. دبستان، پاسگاه ژاندارمری و دو قهوه خانه کنار شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

(ءِ)

نعت فاعلی از صواب. رسا. رساننده. (غیاث اللغات) ، باران ریزان، نقیض خاطی. و منه المثل: مع الخواطی سهم صائب. (منتهی الارب) ، راست و درست: حدس صائب. رأی صائب: پس ملک بهتر داند و رأی او در این معنی صائب تر باشد. (تاریخ برامکه). امیری صائب تدبیر و بلندهمت بود. (حبیب السیر جزء چهارم از ج 3 ص 352) ، سهم صائب، تیر به نشانه فرودآمده

نعت فاعلی از صواب. رسا. رساننده. (غیاث اللغات) ، باران ریزان، نقیض خاطی. و منه المثل: مع الخواطی سهم صائب. (منتهی الارب) ، راست و درست: حدس صائب. رأی صائب: پس ملک بهتر داند و رأی او در این معنی صائب تر باشد. (تاریخ برامکه). امیری صائب تدبیر و بلندهمت بود. (حبیب السیر جزء چهارم از ج 3 ص 352) ، سهم صائب، تیر به نشانه فرودآمده

لغت نامه دهخدا

(عِ)

زمین سنگ و درخت ناک که کشته شود. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(صاخْ خَ)

آواز سخت که گوش را کر کند، قیامت، بلا و سختی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(خَ)

آماسیدگی استخوان از گزیدگی یا کوفتگی که اثر آن باقی باشد، داهیه. بلا. (منتهی الارب). و رجوع به صاخ شود

لغت نامه دهخدا

(اِ)

همدیگر فریاد کردن و همدیگر را زدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(خِ)

آواز (خوردن ) آهن بر آهن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(ءِ)

مولای حبیب بن خراش حلیف أنصار. بزعم ابن کلبی او و مولای وی حبیب درک غزوۀ بدر کرده اند. و صاحب الاصابه گوید: صائب مولی حبیب بن خراش حلیف الانصار، زعم ابن الکلبی انه شهد بدراً هو و مولاه. و استدرکه ابن فتحون و ابن الاثیر

لغت نامه دهخدا

تصویری از صایب — تصویر صایب

درست و راست حق و رسا مقابل خاطی: رای صایب

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صائب — تصویر صائب

رساننده، راست و درست، رشناکی رشکناک گردیدن، سر و موی، سیر آبی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صاخد — تصویر صاخد

گرمای سخت

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صاخه — تصویر صاخه

کبودی داغ کوفتگی، آسیب غریو فریاد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صالب — تصویر صالب

پشت اسو استخوان پشت از دوش تابن سرین، تپ لرزه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صاحب — تصویر صاحب

معاشر، ملازم، یار، دوست، مالک

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تصاخب — تصویر تصاخب

همدیگر را زدن و فریاد کردن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صاعب — تصویر صاعب

((عِ))

سخت گیر

فرهنگ فارسی معین

تصویری از صایب — تصویر صایب

((یِ))

درست و راست

فرهنگ فارسی معین

تصویری از صاحب — تصویر صاحب

((~. مُ دِ))

بدون صاحب، آن که یا آن چه صاحبش مرده باشد، بدون صاحب نوعی نفرین به معنی کاش دارنده اش می مرد

فرهنگ فارسی معین

تصویری از صاحب — تصویر صاحب

((حِ))

معاشر، هم صحبت، همراه، مالک

فرهنگ فارسی معین

تصویری از صاحب — تصویر صاحب

((~. شَ عَ))

آن که شریعتی آورده، پیغمبر، پیغمبر اسلام

فرهنگ فارسی معین

تصویری از صاحب — تصویر صاحب

دارنده

فرهنگ واژه فارسی سره