معنی شیظمی در لغت نامه دهخدا

سخت دراز تناور. جوان از شتر و از اسب و از مردم. ج، شَیاظِمه. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به شیظم شود، مرد بسیارگوی فصیح. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، اسب خوش آینده، شیر بیشه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی شیظمی در لغت نامه دهخدا

منسوب است به شیظم که انتساب اجدادی است. (از انساب سمعانی)

معنی شیظمی در لغت نامه دهخدا

شاعری مداح سیف الدوله، و او را پانصد ورقه شعر است. (ابن الندیم)

معنی شیظمی - جستجوی لغت در جدول جو

شیظمی

لغت نامه دهخدا

شیظمی

لغت نامه دهخدا

شیظمی

لغت نامه دهخدا

شیمی

علمی که در خواص مواد، تجزیه و ترکیب و اثر آن ها در یکدیگر بحث می کند
شیمی آلی: در علم شیمی قسمتی از شیمی که دربارۀ کربن یعنی درمورد مواد اولیۀ حیوانی و گیاهی بحث می کند، شیمی کربن

فرهنگ فارسی عمید

شیظمه

(شَ ظَ مَ)

مؤنث شیظم. (ناظم الاطباء). مؤنث شیظم، یعنی سخت دراز تناور. جوان از شتر و اسب و مردم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به شیظم شود

لغت نامه دهخدا

شیمی

مأخوذ از فعل ماضی عربی از مصدر موت، مردن، رجوع به موت شود،
- مات و فات، رجوع به این ترکیب در جای خود شود

لغت نامه دهخدا

شیظم

(شَ ظَ)

سخت دراز تناور جوان از شتر و از اسب و از مردم. ج، شیاظمه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). سخت دراز. دیلاغ. (یادداشت مؤلف) ، خارپشت بزرگ کلانسال، شیر بیشه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مرد دراز. (منتهی الارب)

سخت دراز تناور جوان از شتر و از اسب و از مردم. ج، شَیاظِمه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). سخت دراز. دیلاغ. (یادداشت مؤلف) ، خارپشت بزرگ کلانسال، شیر بیشه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مرد دراز. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شیمی

علمی است که در آن از خواص اجسام طبیعی و تغییرات عمیق گوهرها و عناصر بحث می شود

فرهنگ لغت هوشیار

شیمی

علمی است که موضوع آن خواص ماده، ترکیب، تجزیه و تأثیر آنهاست

فرهنگ فارسی معین

شیمی

کیمیا

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی شیظمی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما