معنی شیرجامه - جستجوی لغت در جدول جو

شیرجامه

لغت نامه دهخدا

شیرازه

ته بندی کتاب و دفتر، حاشیۀ باریکی که صحّاف با ابریشم رنگین پس از ته دوزی کتاب در بالا و پایین آن می دوزد

فرهنگ فارسی عمید

شیرانه

شیر مانند مانند شیر

فرهنگ فارسی عمید

زیرجامه

شلوار، زیرشلواری

فرهنگ فارسی عمید

شیرابه

مایعی که در ساقۀ بعضی از گیاه هان وجود دارد

فرهنگ فارسی عمید

دیوجامه

جامۀ پوستین که وارونه به تن کنند، نوعی جامۀ خشن که در قدیم هنگام جنگ به تن می کردند

فرهنگ فارسی عمید

بارجامه

جوال، کیسۀ بزرگ و ستبری از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار بر پشت چهارپایان بارکش می اندازند و در آن خاک، شن، آهک یا چیزهای دیگر می ریزند، تاچه، گوال، گاله، غنج، ایزغنج، غرار، غراره، جوالق، شکیش

فرهنگ فارسی عمید

پی جامه

جامۀ نازک یا شلوار نازک که در خانه بر تن می کنند، زیرجامه، پیژاما

فرهنگ فارسی عمید

چارجامه

(مَ / مِ)

پوششی از سقرلاط و مخمل و امثال آن ساخته، اسبان را بدان آرایش کنند در حالت پیری و اسبی را که آن را زین نبندند و لجام کرده غاشیه بر آن اندازند و سوار شوند. (آنندراج) :
سواری کی توان بر اسب عمری
که باشد از عناصر چار جامه.
اشرف (از آنندراج).
جلی که بر پشت اسب بجای زین اندازند.
(ناظم الاطباء) ، زین بدون قلتاغ. (ناظم الاطباء) ، چار جامه کردن ستور. صاحب برهان در ذیل لغت (کفل) نویسد: ’وپلاس را نیز گویند که ستوران را بدان چار جامه کنند و سوار شوند’

لغت نامه دهخدا

میرجاوه

(جَ فَ)

نام مرکز بخش میرجاوه از شهرستان زاهدان، واقع در 82 هزارگزی جنوب خاوری زاهدان نزدیک مرز پاکستان با 2000 تن سکنه و ایستگاه راه آهن. آب آن از رودخانه تأمین می شود و ادارات دولتی و گاردمسلح گمرک دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8). نام محلی کنار راه زاهدان به خاش میان ایستگاه خان محمدشاه و لاریز در 77هزارگزی زاهدان. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

میرجاوه

(وَ)

یکی از بخشهای سه گانه زاهدان، واقع در جنوب خاوری زاهدان کنار مرز پاکستان و آن محدود است از شمال به بخش نصرت آباد و دهستان حومه، از خاور و شمال خاوری به مرز پاکستان از جنوب و باختر به بخش خاش، از شمال باختری به بخش نصرت آباد. موقعیت طبیعی: کوهستانی ودشت و هوای آن گرمسیر و معتدل است. رود خانه سنگان که از کوه تفتان سرچشمه می گیرد بسیاری از آبادیهای میرجاوه را مشروب می سازد. میرجاوه سه دهستان به شرح زیر دارد: 1- دهستان لاویز با 59 آبادی و 7000 سکنه. 2- دهستان سنگان 16 آبادی و 15000 سکنه. 3- دهستان نمین 50 آبادی و 5000 تن جمعیت. مرکز بخش، آبادی میرجاوه با 2000 تن سکنه و جمع سکنۀ بخش 15500 تن و آبادیهای آن 126 است. راه آهن زاهدان به پاکستان در این بخش احداث شده است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

شیرخانه

(نَ)

نام دیگر بلخ بامی. بلخ. (یادداشت مؤلف) :
به فرخ ترین فال گیتی فروز
سپه راند از آمل شه نیمروز
سوی شیرخانه به شادی و کام
که خوانی ورا بلخ بامی به نام
به کالف شد از بلخ گاه بهار
وز آنجایگه کرد جیحون گذار.
اسدی

لغت نامه دهخدا

شیرخانه

(نَ / نِ)

شرابخانه. (آنندراج). به معنی میخانه است. (از غیاث) :
گردش چشم یار را نازم
باد او شیر خانه دل ما.
جلال اسیر (از آنندراج)
محلی که شیر (اسد) را در آن نگاه دارند. (یادداشت مؤلف). باغ وحش

لغت نامه دهخدا

شیرمایه

(مایَ / یِ)

پنیرمایه. جلبه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شیروانه

(شیرْ نَ)

دهی است از بخش قروۀ شهرستان سنندج. سکنۀآن 350 تن. آب آن از چشمه. صنایع دستی، جاجیم و قالیچه و گلیم بافی. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

شیب جامه

(مَ / مِ)

نوعی جامه:
شیب جامه بسر خود عوض دستاری
کس نبست ار که ببسته ست گنه کرد نکرد.
نظام قاری (دیوان البسه ص 59)

لغت نامه دهخدا

دیوجامه

(وْمَ / مِ)

نوعی از جامۀ پوستین باشد که آن را وارونه می پوشند تا پشمهای آن بر بالا آید و پرها بر آن بند کنند و شبها بشکار کبک روند. (برهان)، بعضی گویند جامه ای باشد از پلاس گنده که در روزهای جنگ پوشند. (برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، پوست شیر و پلنگ که بهادران و پهلوانان در روز معرکه بر دوش اندازند. (برهان) (آنندراج)، جامه ای است پرها بر او بندند وقت شکار کبک پوشند دراز و عریض باشد چنانکه گویی بر اندام دیو است و بر آن شاخهای عقاب نصب کرده و شکار مرغان را کسی درپوشد و در شکارگاه جنبیدن گیرد و شاخهای عقاب بجنباند جانوران گمان برند که صدای بال عقاب است همه فروخیزند از پرواز بمانند تا همه را بگیرند و این شکار در زابلستان بسیار کنند و گفته اند جامه ای است پلاسین چه پشم آن بیرون او باشد و آن را در جنگ (پوشند) و پوشندۀ آن را دیوسوار گویند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بارجامه

(مَ / مِ)

جوالی را گویند که دهن آن از پهلو باشد و بر بالای چاروا اندازند و هر چیز خواهند در آن کنند. (برهان) (ناظم الاطباء). جوالی را گویند که دهن آن در پهلو باشد و بر پشت خر افکنند و هر چه خواهند در آن پر کنند. (انجمن آرا) (آنندراج). صندوق رخت. خورجین. خرجین. (دمزن)

جوالی را گویند که دهن آن از پهلو باشد و بر بالای چاروا اندازند و هر چیز خواهند در آن کنند. (برهان) (ناظم الاطباء). جوالی را گویند که دهن آن در پهلو باشد و بر پشت خر افکنند و هر چه خواهند در آن پر کنند. (انجمن آرا) (آنندراج). صندوق رخت. خورجین. خرجین. (دِمزن)

لغت نامه دهخدا

بی جامه

(مَ / مِ)

بدون لباس. برهنه برهنه:
گدایان بی جامه شب کرده روز
معطرکنان جامه بر عودسوز.
سعدی.
بی جامۀ نکو نتوان شد بدعوتی
این رمز را بپردۀ هر در نوشته اند.
نظام قاری (دیوان ص 24) ، بی شرم. بی حیا:
در چین طرۀ تو دل بی حفاظ من
هرگز نگفت مسکن مألوف یاد باد.
حافظ.
، بی چادر و روی پوش (زن). (یادداشت بخط مؤلف) ، بی عفت:
یکی بدرگ و بی حفاظ است سخت
ندانم که کشته ست چونین درخت.
شمسی (یوسف و زلیخا).
، بی پرهیز. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پیرجامه

(مَ / مِ)

مصحف پیل جامه

لغت نامه دهخدا

زیرجامه

(مَ / مِ)

شلوار. تنبان. شلوار زیرین. ازار. سروال. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ازار. (آنندراج). زیرشلواری. شلواری کوتاه یا بلند که در زیر شلوار معمولی پوشند. (فرهنگ عامیانۀ جمال زاده). ازار و پای جامه. (غیاث). جامه ای که از کمر تا قدم رامی پوشاند. (ناظم الاطباء). جامۀ نازکی که زیر شلوارپوشند. زیرشلواری. (فرهنگ فارسی معین) :
گه به لنگوته اش کنند بدل
گه بود زیرجامه در قصار.
نظام قاری (دیوان البسه)

لغت نامه دهخدا

پی جامه

نوعی شلوار گشاد که زنان هند پوشند، جامه ای گشاد و سبک مرکب از نیم تنه و شلوار بند دار که در خانه و هنگام خواب پوشند پیژاما

فرهنگ لغت هوشیار