معنی شکینه در فرهنگ فارسی عمید

خم بزرگی که در آن غله می ریزند

معنی شکینه در لغت نامه دهخدا

آوند دراز. (ناظم الاطباء). ظرف دراز. (برهان) (آنندراج). ظرف دراز و خمی که درآن غله کنند. (برهان) (از گنجینۀ گنجوی). در بیت ذیل از نظامی ظاهراً معنی مطلق ظرف دارد:، به خوان کسان برمخور نان خویش، شکینه بنه بر سر خوان خویش.،، خمی که در آن غله کنند. (ناظم الاطباء) (از برهان) (آنندراج) (از فرهنگ جهانگیری). خنبه. (صحاح الفرس)، مهمیز، چاردوال. (ناظم الاطباء)

معنی شکینه - جستجوی لغت در جدول جو

شکینه

فرهنگ فارسی عمید

شکینه

لغت نامه دهخدا

شمینه

(پسرانه)

حاصلخیز، برکت یافته

فرهنگ نامهای ایرانی

شکیبه

(دخترانه)

بردبار و صبور

فرهنگ نامهای ایرانی

سکینه

(دخترانه)

آرامش، آهستگی، نام دختر امام حسین (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

شبینه

شبانه، خوراکی که از شب مانده باشد

فرهنگ فارسی عمید

مکینه

آلت مکیدن

فرهنگ فارسی عمید

سکینه

وقار، طمانینه، مهابت، آرامش، آهستگی

فرهنگ فارسی عمید

شکنه

کرشمه، عشوه، غنج و دلال

فرهنگ فارسی عمید

شکرینه

(شَ کَ نِ یا نَ)

منسوب به شکر. شکرین. شکری. شیرین. (یادداشت مؤلف) ، نوعی از حلوای شکر که به تازی ناطف گویند. (از انجمن آرا) (از برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج). ناطف. قباط. قبیط. قبیطاء. قبیطی. شکرینه که حلواییست. (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف). ناطف. قبیطی. (اقرب الموارد). ابوالقوام. شکرینج. (یادداشت مؤلف) : شکرینه، که از شکر فایق کنندمعتدل باشد و سده کمتر تولد کند و بهتر حلواها این است و محرور دفع مضرت او به میوه های ترش کنند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). ناطفی، شکرینه فروش. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سکینه

(سُ کَ نَ)

بنت الحسین بن علی بن ابیطالب علیهم السلام. اسم آن مخدره آمنه و آمینه و امامه و امیه دانسته شده و لقب وی سکینه میباشد و از طرف مادرش رباب بدان ملقب بوده است. سکینه ازپردگیان خانوادۀ رسالت و نسوان بزرگ اسلام و از اخلاق فاضله و آداب مرضیه و صفات حمیده و از وفور عقل و دانش و جود و کرم و بخشش در مقامی بس بلند و در فنون فصاحت و بلاغت و سخن سنجی از اساتید وقت و سیدۀ زنان عصر خود و اجمل و اکمل ایشان بود و آستان قوی البنیانش مرجع ادبا و فضلا و شعرا و ارباب کمال بود و شعرا و مشاهیر اهل سخن اشعار و نتایج طبع خود را از نظر آن خاتون میگذرانده و شعرا به صله های فراوان نایل میگردیدند و در داوران به نظر داوری وی تسلیم و متقاعد میگشتند و در وصف دو مخدره سکینه و رباب گفته شده:
کأن اللیل موصول بلیل
اذا زارت سکینه و الرباب.
وفات حضرت سکینه علیهاالسلام بنوشتۀ ابن خلکان روز پنجشنبه 5 ربیع الاول سال 117 هجری قمری در مدینۀ منوره وقوع یافته. وی درسال 116 در مکه بوده است. (از ریحانه الادب ج 2 صص 208- 210). و رجوع به اعلام النساء ج 2 از صص 202- 224 شود

لغت نامه دهخدا

مکینه

(مَ نَ)

نرمی و آهستگی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کشکینه

(کَ نَ / نِ)

نان جو و غیره. (برهان). کشکین:
حلوای جهان غلام کشکینۀ ماست
دیبای جهان بندۀ پشمینۀ ماست.
افضل الدین کرمانی (دیوان ص 104).
، آش جو. سیار. کالجوش. (یادداشت مؤلف) :
چو آمد گه زادن او را فراز
به کشکینۀ گرمش آمد نیاز.
عسجدی.
کشکینه سخنها که بسرپوش بنان گفت
من نیز بناچار بریچار نویسم.
بسحاق اطعمه

لغت نامه دهخدا

مکینه

(مَ نَ)

ماشین. ماکینه. رجوع به ماشین شود

لغت نامه دهخدا

مکینه

(مَ نَ / نِ)

آلت مکیدن. فرهنگستان ایران این کلمه را معادل محجمه پذیرفته است. و رجوع به واژه های نو فرهنگستان ایران ص 162 شود

لغت نامه دهخدا

شنینه

(شُ نَ نَ)

بطنی است از عقیل، نام پدر سقلاب قاری مصری. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شکیکه

(شَ کَ)

گروهی از مردم. (منتهی الارب) (آنندراج). گروه. (مهذب الاسماء) ، راه. ج، شکائک، شکک. (منتهی الارب) (آنندراج) ، گلو. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، خنور که فواکه در آن نهند. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شکونه

(شُ نَ / نِ)

سرنگون. سرنگون شده. زیر و زبر کرده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا