معنی شوذر در لغت نامه دهخدا

چادر، معرب است. (منتهی الارب). چادر. ج، شواذر. (مهذب الاسماء). (معرب چادر) ملحفه. قال ابوحاتم هو شاذر ثم قال الشوذر الازار و کل ماالتحف به فهو شاذر. (المعرب جوالیقی ص 205)، شاماکچه و پیراهن زنان. (منتهی الارب). چادر وشاماکچه و پیراهن زنانه. (ناظم الاطباء)، پیراهن بی آستین. (ناظم الاطباء). کرتۀ بی آستین

معنی شوذر در لغت نامه دهخدا

شهری است به اندلس. (منتهی الارب). شهری است بین غرناطه و جیان در اندلس. (از معجم البلدان). حصنی عظیم به اسپانیا در شرقی جیان و خلاط شوذری منسوب بدانجاست. (یادداشت مؤلف)، موضعی است به بادیه. (منتهی الارب)، شهری بین غرناطه و جیان به اندلس. (معجم البلدان)

معنی شوذر در فرهنگ لغت هوشیار

پارسی تازی گشته چادر دواج (لحاف)

معنی شوذر - جستجوی لغت در جدول جو

شوذر

لغت نامه دهخدا

شوذر

لغت نامه دهخدا

شوذر

فرهنگ لغت هوشیار

نوذر

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام فرزند منوچهر پادشاه پیشدادی و جانشین او

فرهنگ نامهای ایرانی

بوذر

(پسرانه)

ابوذر، نام یکی از صحابه پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

شوهر

همسر زن، شو، شوی

فرهنگ فارسی عمید

شودر

چادر، لحاف، لباس شب

فرهنگ فارسی عمید

شیذر

هوشیدر، از نام های خداوند، ایزد یکتا، برای مثال تویی آن داور محکم که از دادش بنی آدم / بیارامید در عالم چو مؤمن در حق شیذر (عنصری - ۳۳۱)

فرهنگ فارسی عمید

جوذر

بچۀ گاو وحشی، بچۀ گوزن

فرهنگ فارسی عمید

شوفر

رانندۀ اتومبیل

فرهنگ فارسی عمید

کوذر

(ذَ)

پوست گوساله را گویند. (آنندراج) (ناظم الاطباء). گودر. گودره. (برهان) ، گوساله را گویند. گودر. (برهان). گودره. (حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

اوذر

(ذَ)

آب. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (برهان). ماء

لغت نامه دهخدا

شاذر

(ذَ)

معرب چادر. شوذر. (المعرب جوالیقی ج 2، حاشیۀ ص 105). رجوع به چادر و شوذر شود

لغت نامه دهخدا

شوصر

(شَ صَ)

برۀ آهو و آهوی جوان و توانا که هنوز شاخ درنیاورده باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شمذر

(شَ / شِ ذَ)

سیرشتاب. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به شمذار و شمذاره شود

لغت نامه دهخدا

شومر

درکتاب حشایش او را به مازریون تعریف کرده است اما درصفت او ذکری نکرده و بعضی چنین گفته اند که تخم او به تخم قاقله ماند که او را در عطر بکار برند و بیخ نبات او خوشبوی بود و گفته اند یک نوع از او آن است که برگ او خرد باشد و بطول مایل بود و میوۀ او گرد باشد و به گشنیز مشابه بود. (ترجمه صیدنۀ بیرونی)

لغت نامه دهخدا

شوکر

(کُ)

خرده برنج (در گیلان). (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

شوفر

(شُ فُ)

رانندۀ اتومبیل. راننده. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

شوغر

(شَ غَ)

استوارخلقت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شوعر

(شَ عَ)

وادیی است در بلاد عرب. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

شوبر

(بِ)

سوبر. حرکه. بهش. زلنفج. برینس. (یادداشت مؤلف). نوعی از بلوط

لغت نامه دهخدا

گوذر

بچه گاو گوساله، بچه گاو کوهی بچه گوزن، پوست گوساله، نوعی غله خودرو که در میان زراعت گندم و جو روید و آنرا جودر و جودره خوانند، مرغی است کوچک از نوع مرغابی که گوشت آن بغایت بد بو میباشد

فرهنگ لغت هوشیار

شیذر

خدای تعالی: تویی آن داور محکم که از داداش بنی آدم بیار امید در عالم چو مومن در حق شیذر. (عنصری)

فرهنگ لغت هوشیار