معنی شوامس - جستجوی لغت در جدول جو

شوامس

لغت نامه دهخدا

جمع واژۀ شامخه، جمع واژۀ شامخبرای مثال جبال شامخه اش با سپهر نجوی گوی / چو عاشقی که کند راز دل به یار اظهار (قاآنی - ۳۸۸)

فرهنگ فارسی عمید

شوامذ

(شَ مِ)

جمع واژۀ شامذ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به شامذ شود

لغت نامه دهخدا

شامس

(مِ)

نام یکی از جزایر یونان است. (برهان قاطع) (از جهانگیری) (آنندراج). و گویند بیش از سیصد جزیره باشد. (منتهی الارب). جزیره یونانی در مجمع الجزایر، دارای 71/000 تن سکنه و آن موطن فیثاغورس بود. (حاشیۀ برهان چ معین). نام جزیره ای از مجمع الجزایر بحرالروم که سابقاًمتعلق بدولت عثمانی بود و اینک جزو یونان است و موطن فیثاغورس حکیم بود. (از ناظم الاطباء) :
به آیین یکی شهر شامس بنام
یکی شهریار اندرو شادکام.
عنصری (حاشیۀ برهان چ معین از لغت فرس اسدی)

لغت نامه دهخدا

شامس

(مِ)

اسب توسن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، شوامس و شمس. (اقرب الموارد) ، مرد تندخو. (از اقرب الموارد) ، روز آفتابی: الشامس من الایام، ذوالشمس. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). روزگرم آفتابی. (از تاج العروس) ، جید شامس، گردن که از گوهر درخشندگی کند. (از متن اللغه)

اسب توسن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، شوامس و شُمُس. (اقرب الموارد) ، مرد تندخو. (از اقرب الموارد) ، روز آفتابی: الشامس من الایام، ذوالشمس. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). روزگرم آفتابی. (از تاج العروس) ، جید شامس، گردن که از گوهر درخشندگی کند. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

روامس

(رَ مِ)

بادها که راه و پی را ناپدید کند. (منتهی الارب) (آنندراج). بادهایی که آثار را بپوشاند. (از اقرب الموارد). رامسات. (منتهی الارب). جمع واژۀ رامسه، و آن بادهایی را گویند که آثار را بپوشاند و یا خاک شهری را به شهری دیگر که بین آنها چند روز راه فاصله باشد ببرد. (از معجم متن اللغه) ، مرغ که به شب پرد یا هر جانور که بوقت شب بیرون آید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ رامس، مرغ و هرجانوری که به شب بیرون آید. (از معجم متن اللغه)

بادها که راه و پی را ناپدید کند. (منتهی الارب) (آنندراج). بادهایی که آثار را بپوشاند. (از اقرب الموارد). رامِسات. (منتهی الارب). جَمعِ واژۀ رامِسه، و آن بادهایی را گویند که آثار را بپوشاند و یا خاک شهری را به شهری دیگر که بین آنها چند روز راه فاصله باشد ببرد. (از معجم متن اللغه) ، مرغ که به شب پرد یا هر جانور که بوقت شب بیرون آید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جَمعِ واژۀ رامِس، مرغ و هرجانوری که به شب بیرون آید. (از معجم متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

شوامخ

(شَ مِ)

جمع واژۀ شامخه. شامخات. جبال ٌ شوامخ، کوههای بلند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، چیزهای بلند و بلندیها و این جمع شامخه است مشتق از شموخ بمعنی بلند شدن. (غیاث اللغات). شواهق. (یادداشت مؤلف) ، ج شامخ. (دستوراللغه). و رجوع به شامخ و شامخه شود

جَمعِ واژۀ شامخه. شامخات. جبال ٌ شوامخ، کوههای بلند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، چیزهای بلند و بلندیها و این جمع شامخه است مشتق از شُموخ بمعنی بلند شدن. (غیاث اللغات). شواهق. (یادداشت مؤلف) ، ج ِشامخ. (دستوراللغه). و رجوع به شامخ و شامخه شود

لغت نامه دهخدا

شوامل

(شَ مِ)

هرآنچه چیزی را دربرداشته و شامل وی باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به شامل شود

لغت نامه دهخدا

قوامس

(قَ مِ)

گویا جمع قامسه است. (از اقرب الموارد). بلاها. (منتهی الارب). بلاها و داهیه ها. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، جمع واژۀ قومس. رجوع به قومس شود

لغت نامه دهخدا

طوامس

(طَ مِ)

جمع واژۀ طامس. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خوامس

(خَ مِ)

جمع واژۀ خامسه. (یادداشت بخط مؤلف) : و علامات درج و دقایق و ثوانی و ثوالث و روابع و خوامس و هبوط بنوشت. (سندبادنامه ص 64).
- ابل خوامس، شتران که نوبت آب آنها روز چهارم بعد سه روز باشد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا