- شهرچه(شَ چَ / چِ)
شهر کوچک. شهرک. قصبه: باید که خواجۀ بزرگ بمیان کار درآید و درخواهد از خداوند سلطان تا این شهرچه ها که به اطراف بیابان است چون مرو و سرخس و باورد ما را داده آید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 514)
معنی شهرچه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
هزینۀ استفاده از خدمات یک مؤسسه برای یک دورۀ معیّن، اجرت و حقوق ماهیانه
(چِ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان جعفرآباد خاروج بخش حومه شهرستان قوچان است و 542 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
(شَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از اسب تاتاری. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، شهاری. (اقرب الموارد) ، مؤنث شهری. (یادداشت مؤلف)
(شَ ری یَ / یِ)
لغت نامه دهخدا
بمعنی ماه. یعنی مشاهره. سرماهی. ماهانه. ماهیانه. مقرری که هر ماه یک بار پرداخته شود. (یادداشت مؤلف).
- شهریۀ مدارس، پولی که شاگردان ماهانه بمدرسه می پردازند
- شهریۀ مدارس، پولی که شاگردان ماهانه بمدرسه می پردازند
(شَ)
لغت نامه دهخدا
مخفف شاهراه. جادۀعام و جادۀ وسیع بزرگ. (ناظم الاطباء) :
دگر گوشت که شهراه کلامست
دلت زو با معانی ّ تمامست.
ناصرخسرو.
شهراه مردمی است سبیل الرشاد تو
زآن مردمی تو کز ره نامردمی گمی.
سوزنی.
تا نبرّد تیغت اسماعیل را
تا کنی شهراه قعر نیل را.
(مثنوی).
رجوع به شاهراه شود
دگر گوشت که شهراه کلامست
دلت زو با معانی ّ تمامست.
ناصرخسرو.
شهراه مردمی است سبیل الرشاد تو
زآن مردمی تو کز ره نامردمی گمی.
سوزنی.
تا نبرّد تیغت اسماعیل را
تا کنی شهراه قعر نیل را.
(مثنوی).
رجوع به شاهراه شود
ادرار، راتبه، ماهانه، ماهیانه، مستمری، مشاهره، مواجب
