معنی شمپورگر - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

شمشیرساز، آنکه پیشه اش ساختن شمشیر است، سازندۀ شمشیر، شمشیرگر

(گِ)

نام شهری که بنای آن به شاپور اول منسوب است:
یکی شارسان نام شاپور گرد
که گویند باداد شاپور کرد.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 7 ص 2006)

(شِ / شَ گَ)

کسی که شغل و کار او ساختن شمشیر است. (ناظم الاطباء). شمشیرساز. سیاف. طباع. (یادداشت مؤلف). رجوع به شمشیرساز شود

(شَ)

جبری. قهری. (ناظم الاطباء). حرکت قسری، نقیض آزادی و طبیعی است. (انجمن آرا) (آنندراج) (از برهان) (از ناظم الاطباء) ، زبردست و ظالم. (ناظم الاطباء)

(شُ گَ)

شمارنده. محاسب. حسیب. حاسب. (یادداشت مؤلف). شمارگیر، دانشمند حساب و عدد. (یادداشت مؤلف). رجوع به شمارکار و شمارگیر شود

(مُزَوْ وِ گَ)

مرکب از مزدا+ اهورا، و رجوع به ’اهورا’ و ’مزدا’ و ’اهورامزدا’ در شود

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما