معنی شمسات - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(دخترانه)

شمس (عربی) + ا (فارسی)، منسوب یه خورشید

(شَ)

دو آبکست در زمین هموار نرم و آن سرکوهی است نرم دراز به طرف بنی غافره. (از منتهی الارب) (از تاج العروس)

(شَ مَ)

جمع واژۀ شمله. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به شمله شود

(شِ)

زیانکاران. گویند: رجع القوم شماتاً، ای خائبین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

(شُمْ ما)

شادشوندگان به مکروهی و خرابی کسی، و این جمع شامت است که اسم فاعل از شماتت باشد. (آنندراج) (غیاث)

(تَ مِ ءَ)

شاد شدن به غم دشمن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به شماتت و شماته شود

(شَ)

به لغت زند نور و روشنایی و پرتو آفتاب و ماه و چراغ و آتش و جز آن. (از برهان) (ناظم الاطباء) ، بمعنی نور باشد که آن روشنایی معنوی است. (برهان)

تک ندارد سر شکستگان سر کوفتگان

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما