معنی شلسویگ - جستجوی لغت در جدول جو

شلسویگ

لغت نامه دهخدا

صدای پا، برای مثال توانگر به نزدیک زن خفته بود / که ناگاه شلپوی مردم شنود (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۱۰۰)

(اِ لِسْ)

یا اسلسویگ. یکی از ایالات قدیم دانمارک بود و از 1864 تا 1920 میلادی این ناحیه با هولشتاین یکی از استانهای پروس بشمار میرفت و بنام اشلسویگ - هولشتاین معروف به ود. در سال 1920 میلادی برحسب مراجعه به آرای عمومی قسمت شمال اشلسویگ به دانمارک تعلق گرفت. ساکنان اشلسویگ - هولشتاین پروسی هستند. جمعیت آن 1600000 تن و پایتخت آن کیل است

لغت نامه دهخدا

اسلسویگ

(اِ لِ سْ)

شلسویگ. سلیسوی. ایالت قدیم دانمارک، از 1864 تا1920م. این ایالت با هلشتین، ایالت پروسی اسلسویگ هلشتین را تشکیل داد. در 1920 بنابر آراء عامه شمال اسلسویگ بدانمارک تعلق گرفت. شلسویگ هلشتین جزو پروس و دارای 1600000 سکنه و کرسی آن کیل است

شلسویگ. سلیسْوی. ایالت قدیم دانمارک، از 1864 تا1920م. این ایالت با هُلْشْتَین، ایالت پروسی اسلسویگ هُلْشْتَین را تشکیل داد. در 1920 بنابر آراء عامه شمال اسلسویگ بدانمارک تعلق گرفت. شلسویگ هلشتین جزو پروس و دارای 1600000 سکنه و کرسی آن کیِل است

لغت نامه دهخدا

پاسویگ

نهری به لاپونی که از فنلاند سرچشمه گیرد وبدریای منجمد شمالی ریزد، طول آن 125 هزارگز است

لغت نامه دهخدا

شلپوی

(شَ)

آواز پا هنگام راه رفتن. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از انجمن آرا) (از برهان). آواز پای مردم که نرم و آهسته روند در شب و غیره. (فرهنگ اوبهی). بانگ پای مردم که نرم روند. (صحاح الفرس) (از لغت فرس اسدی). آواز پای باشد که هنگام رفتن برآید و آنرا چمچمه نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری) :
توانگر به نزدیک زن خفته بود
که در خواب شلپوی مردم شنود.
ابوشکور بلخی (از فرهنگ اوبهی).
، آواز گلوی خفته که آنرا پخست نیز گویند. (صحاح الفرس). در تداول عوام، بانگ گلوی خفته بود. (از لغت فرس اسدی) ، صدای آهسته. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

شلپوی

آواز پا که نرم رود، صدای آهسته

فرهنگ لغت هوشیار

شلپوی

((شَ پُ))

صدای پا، صدای پای کسی که آهسته راه می رود

فرهنگ فارسی معین

شلسون

مکانی بین راه لفور به آلاشت سوادکوه

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی شلسویگ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما