- شفاهی
سخنی که رو به رو و با زبان گفته می شود، زبانی
معنی شفاهی - جستجوی لغت در جدول جو
- شفاهی (شُ هی ی)
ستبرلب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مرد بزرگ لب. (مهذب الاسماء). ستبرلب، و آن از تغییر نسب پدید آید. (از اقرب الموارد)
- شفاهی (شِ)
سخنی که از دو لب بیرون آید و روبرو گفته شود. (ناظم الاطباء). به کسر شین، منسوب به شفاء است که مصدر شافه باشد ولی بعضیها به فتح تلفظ کنند. (از نشریه دانشکده ادبیات تبریز سال 1شمارۀ 6-7). زبانی. حضوری. آن گفته ای که به پیغام نباشد. مقابل کتبی: امتحانات شفاهی. آزمایش حضوری. پرسش و پاسخ زبانی. (یادداشت مؤلف) ، سخنی که به کسی تلقین کنند. ضد کتبی. (ناظم الاطباء)
- شفاهی
ستبر لب: لفچ خروشان ز کابل همیرفت زال فرو هشته لفنچ و بر آورده یال (فردوسی) لبی زبانی منسوب به شفاه لبی زبانی. یا امتحان شفاهی. آزمایشی که حضورا به عمل آورند مبنی بر پرسش و پاسخ زبانی است ربانی مقابل کتبی
- شفاهی ((ش))
منسوب به شفاه، لبی، زبانی
- شفاهی
زبانی، کلامی
متضاد: کتبی
متضاد: کتبی
- شفاهی
شفويٌّ
- شفاهی
Orally, Verbally
- شفاهی
oralement, verbalement
- شفاهی
oralmente, verbalmente
- شفاهی
устно , устно
- شفاهی
mündlich
- شفاهی
усно , усно
- شفاهی
ustnie
- شفاهی
口头地 , 口头上
- شفاهی
oralmente, verbalmente
- شفاهی
زبانی طور پر , زبانی طور پر
- شفاهی
মৌখিকভাবে , মৌখিকভাবে
- شفاهی
โดยวาจา , ด้วยวาจา
- شفاهی
kwa mdomo, kwa maneno
- شفاهی
sözlü olarak
- شفاهی
口頭で , 言葉で
- شفاهی
oralmente, verbalmente
- شفاهی
구두로
- شفاهی
secara lisan
- شفاهی
मौखिक रूप से , मौखिक रूप से
- شفاهی
mondeling
- شفاهی
בעל פה , בעל פה
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شُ ری ی)
لغت نامه دهخدا
یربوع شفاری، موش دشتی که بر گوش موی دارد، موش دشتی ستبر و درازگوش بزرگ ناخن که زود گرفته نشود و یا درازپای فروهشته گوشت چربناک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). موشهایی که گوشهای بزرگ دارند. (مهذب الاسماء)
(شَفْ فا)
لغت نامه دهخدا
لطافت و نازکی و تنکی. (یادداشت مؤلف) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین) ، درخشندگی و تابناکی. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به شفاف شود
