- شفاعتگر(شَ عَ گَ)
کسی که گناهکار را بیامرزاند. (آنندراج). خواهشگر. میانجی. درخواهنده:
بعد از آن در زیر دار آور مرا
تا بخواهد یک شفاعتگر مرا.
مولوی.
پیمبر کسی را شفاعتگر است
که در جادۀ شرع پیغمبر است.
(بوستان).
کنی مصطفی را شفاعتگرم
دهی ساغر از ساقی کوثرم.
ملا عبداﷲ هاتفی (از آنندراج).
شفاعتگر میکشان مصطفاست
که ته جرعه اش بهرۀ انبیاست.
میرزا محمد صادق (از آنندراج)
بعد از آن در زیر دار آور مرا
تا بخواهد یک شفاعتگر مرا.
مولوی.
پیمبر کسی را شفاعتگر است
که در جادۀ شرع پیغمبر است.
(بوستان).
کنی مصطفی را شفاعتگرم
دهی ساغر از ساقی کوثرم.
ملا عبداﷲ هاتفی (از آنندراج).
شفاعتگر میکشان مصطفاست
که ته جرعه اش بهرۀ انبیاست.
میرزا محمد صادق (از آنندراج)
