- شغبی (شَ با)
دهی است بر یک مرحله از ابله. (منتهی الارب)
معنی شغبی - جستجوی لغت در جدول جو
- شغبی (شَ)
منسوب است به یداشغب که دو وادی از ابله میباشند. (از انساب سمعانی)
- شغبی (شَ)
زکریا بن عیسی محدث. منسوب است به شغب و آن آبخوری است میان بصره و شام. (منتهی الارب)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شَ بی ی)
لغت نامه دهخدا
محمد بن زین العابدین بن محمد بن عبدالمعطی الشیبی، جد شیبیین پرده داران کعبه در زمان حاضر. وفات او بسال 1253 هجری قمری بمکۀ مکرمه است. او راست رساله ای بنظم در مناسک حج برمبنای فقه شافعی. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 368)
شیوی، هبوط، صبب، (یادداشت مؤلف)،
منسوب به شیب، نشیبی، مقابل فرازی،
- سراشیبی، سرازیری
منسوب به شیب، نشیبی، مقابل فرازی،
- سراشیبی، سرازیری
(غَ)
لغت نامه دهخدا
از اعلام است، کأنه منسوب الی غشب للموضع. (منتهی الارب). گویا منسوب است به غشب که نام جایی است. (از تاج العروس)
(اَ با)
لغت نامه دهخدا
بهم پیچیده. یقال: غصن اغبی، شاخ بهم پیچیده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) : غصن اغبی، شاخ انبوه بهم پیچیده. ج، غبی. (از اقرب الموارد) ، پیشی گرفتن در دویدن با کسی، پیشی گرفتن در مسابقه دادن با کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : اغتطه، حاضره فسبقه. (از اقرب الموارد)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). زاری نمودن بسوی کسی یا آن سؤال است به خواری و مذلت. (منتهی الارب) ، مزیت نهادن خود را بر دیگری: رغب بنفسه عنه. (منتهی الارب). رجوع به رغب شود
مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). رجوع به رغب شود
مصدر به معنی رغب. (ناظم الاطباء). رجوع به رغب شود
