معنی شرفی در لغت نامه دهخدا

سعید بن سیدقرشی، منسوب به شرف در مصر، محدث است. (منتهی الارب). محدثان در تاریخ اسلام، نه تنها ناقلان احادیث بلکه حافظان امانت علمی امت اسلامی بودند. آنان در دوران اختلاط احادیث صحیح و جعلی، با تکیه بر معیارهای علمی، به پالایش روایات پرداختند و با دسته بندی آن ها، منابع معتبر را متمایز ساختند. علم رجال و طبقات راویان به همت همین محدثان شکل گرفت و معیارهای دقیق علمی برای نقل روایت تدوین شد.، ابواسحاق ابراهیم بن محمد شرفی. خطیب قرطبه منسوب به شرف که موضعی است به اشبیلیه. (از منتهی الارب)، یاقوت بن عبداﷲ... موصلی. کاتب است و منسوب به شرف که موضعی است به اشبیلیه. (از منتهی الارب)، علی بن ابراهیم ضریر فقیه. منسوب است به شرف (در مصر). (منتهی الارب)

معنی شرفی در لغت نامه دهخدا

منسوب است به شرف که جایی است در مصر. (از انساب سمعانی)، منسوب است به شرف که مکانی است در اندلس. (از انساب سمعانی)

معنی شرفی در فرهنگ گویش مازندرانی

مشبک بافی ساقه جوراب

معنی شرفی - جستجوی لغت در جدول جو

شرفی(شَ رَ)

لغت نامه دهخدا

شرفی(شَ رَ)

لغت نامه دهخدا

شرفی

فرهنگ گویش مازندرانی

برفی

(دخترانه)

سفید و زیبا مانند برف

فرهنگ نامهای ایرانی

شریف

(پسرانه)

ارزشمند، عالی، سید، ارجمند، بزرگوار، نام کوهی در عربستان

فرهنگ نامهای ایرانی

ژرفی

(دخترانه)

عمق، ژرفا

فرهنگ نامهای ایرانی

شافی

درست، راست، قانع کننده، شفابخش، صحّت بخش

فرهنگ فارسی عمید

شرفه

گنگرۀ قصر، کنگرۀ دیوار

فرهنگ فارسی عمید

شرتی

ویژگی زن شلخته که کارهایش سرسری و بی نظم و ترتیب باشد، شرتی پرتی، با بی قیدی و شلختگی

فرهنگ فارسی عمید

شریف

صاحب شرف، دارای شرف، شرافتمند، بزرگوار، بلندقدر

فرهنگ فارسی عمید

اشرفی

نوعی سکۀ طلای ایرانی که تا قرن یازده هجری در ایران رواج داشته و وزن آن ۱۸ نخود بوده

فرهنگ فارسی عمید

شرفه

شرفاک، هر صدای آهسته، صدای پا، شرفانگ، شرفالنگ، برای مثال کاروان شکر از مصر رسید / شرفۀ گام و درا می آید (مولوی۲ - ۳۶۳)

فرهنگ فارسی عمید

شرعی

ویژگی آنچه مطابق احکام شرع باشد

فرهنگ فارسی عمید

صرفی

عالم به علم صرف، کسی که علم صرف می داند

فرهنگ فارسی عمید

مشرفی

(مَ رَ)

منسوب به مشارف الشام. (ناظم الاطباء). شمشیری است منسوب به مشارف الشام. (مهذب الاسماء). شمشیر شامی. سیف مشرفی. منسوب به مشارف شام. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مشرفیه شود

لغت نامه دهخدا

مشرفی

(مُ رِ)

تفتیش و دیده وری. نظارت و جاسوسی. عمل اشراف: و دیگر روز فروگرفتن وی (اریارق) سلطان پیروز وزیری خادم را و بوسعید مشرف را که امروزبرجای است و به رباط کندی میباشد و هنوز مشرفی نداده بودند... به سرای اریارق فرستاد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 228). در آن روزگار با دبیری و مشاهره که داشت مشرفی غلامان سرایی برسم وی بود سخت پوشیده. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 273). امیر مثال داد تا جملۀ مملکت را چهار مرد اختیار کنند مشرفی را. (تاریخ بیهقی).
رایش که مشرفی قضا کرد عاقبت
ملک ابد گرفت و به دیوان نو نشست.
خاقانی.
و رجوع به مشرف شود

لغت نامه دهخدا

اشرفی

(اَ رَ)

هر سکۀ طلائی ایران که نام دیگر کتابیش ’درست’ است. وجه تسمیۀ اشرفی معلوم نیست و شایداشرف نام شاهی بوده در قدیم و به اسم او آن سکه مسمی شد، مثل اینکه عباسی سکه ای بود بنام شاه عباس صفوی (قرن دهم هجری) و اکنون هم دویست دینار را یک عباسی میگویند، یا اینکه اشرف افغان فاتح اصفهان در اوایل قرن دوازدهم هجری آنرا اختراع کرده و بنام او اشرفی خوانده شد، و یا اینکه ابتداءً در شهر اشرف آن طور سکه زده شد. اکنون اشرفی ایران سه جور است: 1- یک تومانی که یک مثقال طلا دارد. 2- پنجهزاری که نیم مثقال طلا دارد. 3- دوهزاری که ربع مثقال طلا دارد. در فارسی اشرفی بزرگ ممالک دیگر را لیره میگویند که مأخوذ از زبان ترکی عثمانی است و در ترکی از زبان یونانی (لیبرا) گرفته شد. (از فرهنگ نظام). یک قسم زر مسکوکی که تا چند سال قبل، 18نخود وزن آن بود و اکنون کمتر از پانزده نخود وزن دارد. (ناظم الاطباء). درست زر و این منسوب است به اشرف که پادشاهی بود و سکۀ زر به وزن دو ماشه بزمان اورواج یافت. (از آنندراج بنقل از شرح دیوان حافظ)

لغت نامه دهخدا

شرفیه

(شَ فی یَ)

شرافت و رفعت. (از ناظم الاطباء) ، نجابت و اصالت. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شرعی

کیشی آینیک منسوب به شرع مطابق احکام شرع موافق دین

معنی شرفی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما