معنی شخاخی - جستجوی لغت در جدول جو

شخاخی

لغت نامه دهخدا

(شَ)

منسوب است به شماخ که نام اجدادی است. (از انساب سمعانی)

(شَ)

لقب آن دارالملک است. (از لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). شهری است به اران به یک فرسنگی لشکرگاهی که شروان شاه بدانجا نشیند. (از حدود العالم). نام شهر حاکم نشین شروان. (ناظم الاطباء). شهری معمور از بلاد شروان در طرف اران و صاحب آن شروان شاه و لقب آن دارالسلطنه بود و مطابق عهدنامۀ گلستان از ایران مجزا و به روسیه ملحق گردید (1228 هجری قمری). (یادداشت مؤلف). شماخا. سابقاً کرسی ایالت شروان (در قفقازیه) مستقر شروانشاهان بود. (فرهنگ فارسی معین) :
گر دو شود قبله مان نی عجبی بس از آنک
او به شماخی نهاد کعبۀ دیگر بنا.
خاقانی.
قلعۀ گلستان شه قلۀ بوقبیس دان
حصن شماخی اش حرم کعبه سرای تازه بین.
خاقانی.
چون به شماخی ترا کرد قضا شهربند
نام شماخی توان مصر عجم ساختن.
خاقانی.
شهر سباست خطۀ دربند ز احتشام
بیت المقدس است شماخی ز اقتدار.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

شماخی

(شَ)

قاسم بن سعید... شماخی عامری مغربی. او راست: 1- الحکمه، در شرح رأس الحکمه. 2- سردالحجه علی اهل الفصله فی عقائد الاباضیه و الاخلاق و نحوها. 3- الظهور المحتوم، که به سال 1327 هجری قمری تألیف کرد. 4-القول المتین فی رد علی المخالفین، که به سال 1323 هجری قمری به پایان رساند. (از معجم المطبوعات مصر)
ابوالعباس احمد بن عثمان بن سعید... شماخی. متوفی به سال 908 هجری قمری او راست: کتاب السیر، درباره رجال اباضیه. (از معجم المطبوعات مصر)

لغت نامه دهخدا

شاخی

منسوب به شاخ، (ناظم الاطباء)، از جنس شاخ: دگمۀشاخی، که از شاخ یا مانند آن تراشیده است، شنه، شانۀ خرمن افشانی، چوبی باشد سه شاخه و دسته ای هم دارد که دهقانان با آن غلۀ کوفته شده را بر باد دهند تا دانه از کاه جدا شود، (برهان قاطع)

لغت نامه دهخدا

شخای

(شَ)

خراشنده. (ناظم الاطباء). مخفف شخاینده، چاک کننده. همیشه بطور ترکیب استعمال می شود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شخاخ

(شَ)

از قراء شاش (چاچ) است در ماوراءالنهر. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

شاخی

منسوب به شاخ قرنی، چوبی سه شاخه و دسته دار که دهقانان غله کوفته شده بدان بر باد دهند تا دانه از کاه جدا گردد

فرهنگ لغت هوشیار

معنی شخاخی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما