معنی شحسار - جستجوی لغت در جدول جو

شحسار

لغت نامه دهخدا

شخسار

شاخۀ درخت، قسمت بالای درخت که پرشاخ و بال باشد
زمین سخت و ناهموار، زمین سخت در دامن کوه، سنگلاخ

فرهنگ فارسی عمید

احسار

(رِ اَ)

احسار بعیر، مانده کردن شتر را براندن. (منتهی الارب). رنجانیدن اشتر. (تاج المصادر)

لغت نامه دهخدا

شخسار

(شَ)

زمین سخت و محکمی را گویند که در دامن کوهها واقع است. (برهان قاطع) :
بکردار سریشمهای ماهی
همی برخاست از شخسارها گل.
منوچهری.
، مخفف شاخسار که جای بسیاری و انبوهی درختان باشد. (برهان) :
جبرئیل کرمی سدره مقام و وطنت
همچو مرغان زمین بر سر شخسار مرو.
مولوی

لغت نامه دهخدا

حسار

(حَ)

نباتیست. (مهذب الاسماء). نباتیست که به گزر ماند، سپندان

لغت نامه دهخدا