معنی شجیه در لغت نامه دهخدا

زن اندوهگین. (منتهی الارب). امراءه شجیه، زن اندوهگین. (از اقرب الموارد). رجل شج و امراءه شجیه به تخفیف یاء، ولی برخلاف قیاس یاء را در نسبت مشدد ساختند و حال آنکه بر طبق قیاس باید شجویه باشد و توجیهی برای آن شده است که شجی به معنی مشجو است (از شجاه یشجوه فهومشجو و شجی). وجه دوم آنکه عرب فعل را با یاء ممدودسازند و گویند قمن و قمین و سمج و سمیج و کر و کرّی و برهمین قیاس باشد شج و شجی. (از معجم البلدان)

معنی شجیه در لغت نامه دهخدا

موضعی است. (منتهی الارب). نام محلی است میان شقوق و بطان از راه مکه و هفت میل تا بطان فاصله دارد. (از معجم البلدان)

معنی شجیه - جستجوی لغت در جدول جو

شجیه(شَ یَ / جی یَ)

لغت نامه دهخدا

شجیه(شَ جی یَ)

لغت نامه دهخدا

سجیه

خلق، خوی، طبیعت

فرهنگ فارسی عمید

شجیده

سرمازده، گیاه یا درخت یا میوه که از سرما آسیب دیده باشد، عضوی از بدن که از سرما آسیب دیده و دچار سرمازدگی شده باشد

فرهنگ فارسی عمید

وجیه

نیکوروی، صاحب قدر و جاه، بزرگ قوم

فرهنگ فارسی عمید

شجره

یک درخت، درخت، شجره نامه

فرهنگ فارسی عمید

شبیه

مانند، همانند، تعزیه

فرهنگ فارسی عمید

شکیه

(تَ وَلْ لی)

شکی. (ناظم الاطباء). گله کردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). رجوع به شکی و شکایه شود

لغت نامه دهخدا

شکیه

(شَ کی یَ)

گله. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). شکوه، بیماری. ج، شکایا. (ناظم الاطباء). بیماری. (منتهی الارب) (آنندراج) ، بقیۀ چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سجیه

(سَ جی یَ)

خو و طبیعت. (منتهی الارب). ج، سجایا. (اقرب الموارد). خصلت و عادت. (غیاث). خوی. (دهار)

لغت نامه دهخدا

حجیه

(حُ جَیْ یَ)

ابن مضرب. شاعر عرب. او راست:
اخوک الذی ان تدعه لملمه
یجبک و ان تغضب الی السیف یغضب.
(عیون الاخبار ابن قتیبه ج 3 ص 5)

لغت نامه دهخدا

بجیه

(بُ جَیْ یَ)

طبری، پسر علی بن بجیه محدث بوده است. (منتهی الارب) ، بزرگ آمدن در چشم کسی:
لذت علمی چو از دانا بجان تو رسد
زان سپس ناید بچشمت لذت حسی لذیذ.
ناصرخسرو.
هرگز مرا بچشم نیامد فلک سلیم
در حیرتم که از چه بود چشم من کبود.
سلیم.
، چشم زخم را گویند یعنی آزاری به کسی رسیدن. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). و رجوع به چشم شود

لغت نامه دهخدا

بجیه

(بُ جَی یَ)

نام زنی که روایت میکند از شیبه حجبی و از وی ثابت ثمالی روایت کند

لغت نامه دهخدا

شلیه

(شَ لی یَ)

پاره ای از گوشت. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، حصه ای از شب، قطعه ای از کوه. (ناظم الاطباء) ، بقیۀ مال. ج، شلایا. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مشجیه

(مُ یَ)

تأنیث مشجی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مدخل قبل شود

لغت نامه دهخدا

شجریه

کامی میاندهانی به آواهایی گفته می شود که ازکام برمی آیند ضاد ج مونث شجری و آن حروف شین ص و ج است

معنی شجیه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما