معنی شثونه - جستجوی لغت در جدول جو

شثونه

لغت نامه دهخدا

(شُ نَ / نِ)

سرنگون. سرنگون شده. زیر و زبر کرده. (ناظم الاطباء)

(شَ نَ / نِ)

واژگونه. سرنگون. منعکس. زیر وزبر و زیر و بالا. (ناظم الاطباء). شاید نگونه باشد. رجوع به نگونه، واژگونه و مترادفات دیگر کلمه شود

لغت نامه دهخدا

شمونه

(شَ نَ)

شمونه. قریه ای است از اعمال شهر سالم در اندلس. (از معجم البلدان). شهری است به اندلس. (منتهی الارب). رجوع به حلل السندسیه ج 2 ص 87 و روضات ص 330 شود

لغت نامه دهخدا

شثوله

(تَ نَوْ وی)

شثل. درشت گردیدن و ستبر شدن انگشتان. (از اقرب الموارد). رجوع به شثل شود

لغت نامه دهخدا

شذونه

(شَ نَ)

شهری است به اندلس از آن شهر است ابوعبدالله بن حاجه نحوی. (منتهی الارب). شهری است در اندلس نواحی آن چسبیده به نواحی موزور است و منحرف شده بسوی غرب و مایل است به قبله. (از معجم البلدان)
شهری است و نواحی آن متصل به نواحی موزور است و آن منحرف از موزور باشد به غرب، مائل به قبله. (معجم البلدان).

لغت نامه دهخدا

شزونه

(شُ نَ)

درشتی و سختی. (ناظم الاطباء). درشتی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، درشتی زمین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شزونه

(تَ وَدْ دُ)

مصدر به معنی شزن. (ناظم الاطباء). رجوع به شزن شود

لغت نامه دهخدا

شرونه

(شَ نَ)

شهریست به اندلس. (معجم البلدان).