معنی شبیطر در لغت نامه دهخدا

الَشبیطر، حیوان پرنده ای است که آن را لقلق نیزمی خوانند و معروف است به ’البلارح’ و کنیۀ آن در نزد مردم عراق ’ابوحذیج’ است. پرنده ای است سفیدرنگ که دو طرف بال او سیاه است و دو پا و منقار سرخ دارد. خوراک او مار میباشد و گویند حیوانی است باهوش. و در حرمت و حلیت اکل آن در نزد شافعیه اختلاف است و اصح حرمت است. و رجوع به شمیطر شود. (صبح الاعشی ج 2 ص 67)

معنی شبیطر در لغت نامه دهخدا

یا سبیطر. پرنده ای است گردن دراز که همیشه در آبهای کم عمق و فراخ زندگی میکند و کنیه اش ابوالعیزار است و ظاهراً همان مرغ ماهی خوار باشد که آن را مالک الحزین گویند. (از اقرب الموارد). کلنگ یا حیوانات شبیه به آن. (از دزی ج 1 ص 726). رجوع به سبیطر شود

معنی شبیطر - جستجوی لغت در جدول جو

شبیطر

لغت نامه دهخدا

شبیطر

لغت نامه دهخدا

شبیر

(پسرانه)

نام پسر هارون از پیامبران بنی اسرائیل

فرهنگ نامهای ایرانی

سبیطر

(سَ بَ طَ)

دراز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، اسم مرغی است نیک درازگردن که پیوسته درآب باشد و ماهی گیرد و کنیت او ابوالعیزار است. (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). ابوالعیزار. (اقرب الموارد) (المرصع). رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

شبیار

(شَ)

یار و مونس شب. رفیق و مصاحب در شب، شربت قند. شیره. (فرهنگ فارسی معین) ، نام معجونی است که آن را در شب خورند و خوابند. (برهان). مسهل یا ملینی که هنگام خفتن خورند. (یادداشت مؤلف) : چون چهار روز بگذرد (از بیماری لقوه) یک مثقال ایارج فیقرا بر سبیل شبیار بخورد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) ، رستنی باشد تلخ، و آن را به عربی صبر گویند. طبع آن گرم و خشک است و مسهل صفرا بود و رطوبت و بلغم از سر و مفاصل جذب کند و بهترین آن سقوطری میباشد و سقوطر جزیره ای است نزدیک به سواحل یمن. (برهان). صبر زرد:
پشم است و مینمایدت انگلیون
شکّر نماید او بتو شبیارش.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

ضبیطر

(ضَ بَ طَ)

ضبطر. توانا، فربه پرگوشت و گرداندام، شیر قوی سخت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مبیطر

(مُ بَ طِ)

بیطار. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). پزشک ستور. (از مهذب الاسماء). دام پزشک. بطیر. بیطار. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

بیطر

(بَ طَ)

بیطار. پچشک ستور. (از منتهی الارب) (از مهذب الاسماء). رجوع به بیطار شود، درزی. (منتهی الارب). خیاط و درزی. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شبیر

(شَ)

ابن مبارک بن فضل بن مسعود بن الشریف حسن. متأدب از آل حسن در مکه که در سال 1138 هجری قمری به مکه درگذشت. وی از اطرافیان احمد بن غالب شریف مکه بود که کارهای بزرگ را بدو میسپرد. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 230)

لغت نامه دهخدا

بیطر

بیطار

فرهنگ لغت هوشیار

شبیر

سریانی تازی گشته ازشپر نیکو برنام رهنمودحسین علیه السلام

فرهنگ لغت هوشیار

شبیر

((شُ بِ یا بَ))

سه نام پیامبر نهاده، حسن و حسین و محسن

فرهنگ فارسی معین

معنی شبیطر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما