- شباب (دخترانه و پسرانه)
جوانی
معنی شباب - جستجوی لغت در جدول جو
- شباب
ماهودانه، گیاهی شیردار با ساقۀ بلند و برگ هایی شبیه برگ بادام و گل های زرد، میوۀ این گیاه که در غلافی مخروطی شکل قرار دارد و در میان آن سه دانه با پوست سرخ و مغز سفید و چرب قرار دارد، ماهوب دانه، حب الملوک
- شباب
جوان شدن، جوانی، از سن بلوغ تا سی سالگی، اول هر چیز
- شباب (تَ)
شادمانی و نشاط اسب که برداشتن هر دو دست باشد. (منتهی الارب). برسکیزیدن اسب. (المصادر زوزنی) ، به معنی تشبیب آمده است: قصیده حسنهالشباب، قصیده ای که تشبیب آن نیکو باشد. و کان جریر ارق الناس شباباً، جریر رقیق ترین مردم در تشبیب بود. (از اقرب الموارد) ، بالیدن کودک. (دهار)
- شباب (شَ)
نام پرده ای است از موسیقی. (برهان) (آنندراج) (فرهنگ جهانگیری). معرب آن شبابه است. (حاشیۀ برهان دکتر معین). رجوع به شبابه شود
- شباب (شَ)
نام موضعی است در یمن. (از معجم البلدان)
- شباب (شَ)
جمع شاب به معنی مرد جوان است و آن از سن بلوغ تا سی سالگی باشد. (از اقرب الموارد) : الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنه. (از منتهی الارب). رجوع به شاب شود
- شباب (شِ)
نام درختی است که آن را ماهودانه گویند و برگ آن به ماهی کوچک می ماند و میوۀ آن سه سه میشود، مانند: بنادق کبار و آن را به عربی حب الملوک خوانند و این غیر حب السلاطین است و مسهل عرق النساءو مفاصل و نقرس باشد. (برهان قاطع) (از آنندراج)
- شباب (شِ)
آنچه بدان آتش افروزند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)
- شباب
جوانی - مقابل شیب به معنی پیری همچنین نام پرنده ای است از موسیقی
- شباب ((شَ))
جوانی، پرده ای است از موسیقی
- شباب
برنایی، جوانی
متضاد: پیری
متضاد: پیری
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به سراه بنی شبابه در نواحی مکه و آن نام طایفه ای است و گروهی بدان منسوبند. (از انساب سمعانی) (از معجم البلدان)
(شَ بَ)
لغت نامه دهخدا
ابن سوار فزاری اصل وی از خراسان و ساکن مداین بود. وی از ثقات محدثان بشمار میرفت و در سال 255 هجری قمری در مکه درگذشت. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 405). با استفاده از علم حدیث، محدثان در تاریخ اسلام به تدریج قواعدی برای بررسی صحت روایت ها تدوین کردند. این افراد به عنوان نگهبانان سنت نبوی، همواره در تلاش بودند تا احادیث پیامبر اسلام و اهل بیت را با دقت تمام از تحریف های احتمالی محافظت کنند. وجود این محدثان باعث شد که منابع حدیثی معتبر همچون ’صحیح بخاری’ و ’صحیح مسلم’ به منابعی معتبر در دنیای اسلام تبدیل شوند.
ابن المعتمر بن لقیط. از مشاهیر عصر خود و از قبیلۀ عجل بن لجیم است. (از عقدالفرید ج 3 ص 309)
ابن فهدبن زید از قضاعه قحطانیه و جدی است جاهلی. (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 405)
ابن المعتمر بن لقیط. از مشاهیر عصر خود و از قبیلۀ عجل بن لجیم است. (از عقدالفرید ج 3 ص 309)
ابن فهدبن زید از قضاعه قحطانیه و جدی است جاهلی. (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 405)
(شَبْ با بَ)
لغت نامه دهخدا
نام آلت طرب است که از نی توخالی سازند و آن را یراغ و مزمار عراقی نیز گویند. (از صبح الاعشی ج 2 ص 144). نی و مزمار و آن معروف است. (از متن اللغه از شفاءالغلیل). و این کلمه مولد باشد. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). نی و مزمار. (گنجینۀ گنجوی چ وحید) :
ز گلبام شبابۀ زندباف
دریده صبا شعر گل تا به ناف.
(گنجینۀ گنجوی)
ز گلبام شبابۀ زندباف
دریده صبا شعر گل تا به ناف.
(گنجینۀ گنجوی)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
ابن سمیععیسی بن حافظ ابوذر عبدبن احمد بن محمد بن عبدالله هروی شبابی از محدثان قرن پنجم بود. (از انساب سمعانی). در تاریخ اسلام، محدث به عنوان فردی شناخته می شود که تلاش دارد تا سنت پیامبر اسلام را بدون هیچگونه تغییر یا تحریف، به نسل های بعدی منتقل کند. این افراد در جوامع علمی و دینی، از مقام والایی برخوردار بودند. مهم ترین ویژگی محدثان دقت در انتقال احادیث صحیح است، چرا که حفظ دقت در نقل، به ویژه در دوران هایی که دشمنان اسلام در حال تحریف آن بودند، امری ضروری بود.
او راست: ’قطف الثمار’، برگزیده ای از ادب و تاریخ و جغرافیا. (از معجم المطبوعات ستون 1096)
او راست: ’قطف الثمار’، برگزیده ای از ادب و تاریخ و جغرافیا. (از معجم المطبوعات ستون 1096)
(شَ بَ)
لغت نامه دهخدا
بطنی است از بنی فهم که در طایف یا در سرات سکونت گرفتند و عده ای بدین نام منسوبند. (منتهی الارب)
دوستی، عشق، محبوب بر آمدگی هائی که هنگام باران آمدن در سطح آب پیدا میشود بر آمدگی هائی که هنگام باران آمدن در سطح آب پیدا میشود
