معنی شامس در لغت نامه دهخدا

نام یکی از جزایر یونان است. (برهان قاطع) (از جهانگیری) (آنندراج). و گویند بیش از سیصد جزیره باشد. (منتهی الارب). جزیره یونانی در مجمع الجزایر، دارای 71/000 تن سکنه و آن موطن فیثاغورس بود. (حاشیۀ برهان چ معین). نام جزیره ای از مجمع الجزایر بحرالروم که سابقاًمتعلق بدولت عثمانی بود و اینک جزو یونان است و موطن فیثاغورس حکیم بود. (از ناظم الاطباء) :، به آیین یکی شهر شامس بنام، یکی شهریار اندرو شادکام.، عنصری (حاشیۀ برهان چ معین از لغت فرس اسدی)

معنی شامس در لغت نامه دهخدا

اسب توسن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، شوامس و شُمُس. (اقرب الموارد)، مرد تندخو. (از اقرب الموارد)، روز آفتابی: الشامس من الایام، ذوالشمس. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). روزگرم آفتابی. (از تاج العروس)، جید شامس، گردن که از گوهر درخشندگی کند. (از متن اللغه)

معنی شامس در فرهنگ لغت هوشیار

آفتابی، توسن اسپ، تندخوی مرد

معنی شامس - جستجوی لغت در جدول جو

شامس(مِ)

لغت نامه دهخدا

شامس(مِ)

لغت نامه دهخدا

شامس

فرهنگ لغت هوشیار

شماس

(پسرانه)

خادم، عابد، طبقه و گروهی از روحانیون مسیحی، نام سردار ایرانی مسیحی در زمان پادشاهی نوشزاد فرزند انوشیروان پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

شامل

(پسرانه)

حاوی، دارنده، کامل، فراگیرنده، نام یکی از رهبران مذهبی و سران عشایر قفقاز

فرهنگ نامهای ایرانی

شامل

فراگیرنده و به همه رسنده، همه را فرارسنده، کافی، کامل، حاوی، دربردارنده

فرهنگ فارسی عمید

پامس

پابند، گرفتار، بیچاره، درمانده، برای مثال خدایگانا پامس به شهر بیگانه / فزون از این نتوانم نشست دستوری (دقیقی - لغت فرس - پامس)

فرهنگ فارسی عمید

شانس

بخت، اقبال، طالع، میزان احتمال

فرهنگ فارسی عمید

شامی

از مردم شام
نوعی خوراک که با گوشت کوبیده، پیاز، تخم مرغ و آرد معمولاً آرد نخود تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

شماس

خادم معبد، رتبۀ کلیسایی پایین تر از کشیش، خادم کلیسا

فرهنگ فارسی عمید

شامه

پردۀ نازک، غشا، روسری زنان، دستمال، روپاک، چارقد

فرهنگ فارسی عمید

بامس

پامس، پابند، گرفتار، بیچاره، درمانده

فرهنگ فارسی عمید

شامسه

(مِ سَ)

مؤنث شامس بمعنی آفتاب گیریا آفتاب دار: ابن بیطار در ذیل انثلیس گوید و ینبت (انثلیس) فی اماکن سبخه شامسه. (ابن بیطار ج 1 ص 58)، آن زن که نظری بمرد نکند و مرد را بطمع در خود برنینگیزد. ج، شموس. (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا