- شاعر
داننده و دریابنده، جمع شعرا، شعر گوینده، چکامه سرا
معنی شاعر - جستجوی لغت در جدول جو
- شاعر (عِ)
الخوری، بطرس الماورنی اللبنانی. او راست: ’فاکهه الالباب فی تاریخ الاحقاب’. (معجم المطبوعات)
- شاعر (عِ)
جماعتی از علما که شعر گفته اند و شعرا که سماع حدیث کرده اند به این اسم مشهورند و از آنجمله اند ابوفراس همام بن غالب الفرزدق الشاعر التمیمی بصری که از ابن عمر و ابوهریره و دیگران روایت کرده و ابن ابی نجیح و مروان الاصفر و دیگران از وی روایت کرده اند و بسال 110 هجری قمری درگذشته است. همچنین جریر بن الخطفی الشاعر و محمد بن مناذر الشاعرالبصری که روایت حدیث کرده و ابومحمد حجاج بن یوسف بن حجاج الشاعر که از عبدالرزاق و شبابه بن سوار روایت کرده و مسلم وابوداود السجستانی و دیگران از وی روایت کرده اند. (لباب الانساب، ذیل شاعر). و رجوع به اعلام مذکور شود
- شاعر (عِ)
نام هر یک از دو رگ که در دو ورک شاخ شاخ شوندو مجموع آن دو را شاعران گویند. (یادداشت مؤلف)
- شاعر
آگاه از نفس خود، دریابنده، بهره مند از لطف طبع و رقت و احساس، وحدت ذهن
- شاعر ((عِ))
داننده، کسی که شعر می گوید، دارای شعور
- شاعر
چامه گو، چامه سرا، سراینده
- شاعر
تصنیف سرا، چامه سرا، چکامه سرا، شعرگو، ناظم، آگاه، داننده، شعورمند
- شاعر
شاعرٌ
- شاعر
Lyricist
- شاعر
parolier
- شاعر
paroliere
- شاعر
شاعر
- شاعر
поэт
- شاعر
Liedtexter
- شاعر
поет
- شاعر
poeta
- شاعر
歌词作者
- شاعر
গীতিকার
- شاعر
letrista
- شاعر
นักเขียนเนื้อเพลง
- شاعر
mtunzi wa mashairi
- شاعر
şair
- شاعر
作詞家
- شاعر
פּוֹעֵל
- شاعر
letrista
- شاعر
penulis lirik
- شاعر
गीतकार
- شاعر
tekstschrijver
- شاعر
작사가
