معنی شاذکه - جستجوی لغت در جدول جو

شاذکه

لغت نامه دهخدا

مؤنث واژۀ شاذ، نادر، کمیاب، منفرد، تنهامانده

(ذَ نَ / نِ)

سنگ طلائی رنگ مایل بسیاه و زود شکن است. انواع آن عدسی و گاورسی است. آن را از طورسینا می آورند و در ترکیب برخی از ادویه به کار می رود. (فرهنگ شعوری). و رجوع به شادنج و حجرالدم شود

لغت نامه دهخدا

شاذله

(ذَ لَ)

شادله. دیهی است به مغرب. (منتهی الارب). به نوشتۀ شعرانی دیهی از افریقیه. (ریحانه الادب). از محال تونس. (شدالازار چ قزوینی، حاشیۀ ص 474). رجوع به شادله شود

لغت نامه دهخدا

شالکه

(لَ کِ)

دهی از بخش ماسال شاندرمن شهرستان طوالش. دارای 188 تن سکنه. آب آن از رودخانه. محصول آن برنج، پشم، لبنیات و ابریشم است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

شائکه

(ءِ کَ)

تأنیث شائک. شجره شائکه، درخت خارناک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شائکه

(ءِ کَ)

رجوع به جهودانه شود