- شاذانی
منسوب به شاذان و آن نسبت اجدادی است، (انساب سمعانی)
معنی شاذانی - جستجوی لغت در جدول جو
- شاذانی
حسین بن محمد بن حسین شاذانی، مکنی به ابوالغنایم، از اهل بغداد است وی از ابومحمد عبداﷲ بن یحیی بن عبدالجبار السکری سماع حدیث کرد، ابوالقاسم اسماعیل بن احمد سمرقندی از وی روایت حدیث کرده است، در رجب سنۀ 77 هجری قمری وفات یافت، (انساب سمعانی)
محمد بن احمد، از محدثین است، (ریحانه الادب)
محمد بن احمد، از محدثین است، (ریحانه الادب)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
منسوب به زاذان نام خاندان زاذانی است که نسبت ایشان به زاذان کندی (ابی عمرو میرسد این خاندان ساکن قزوین بوده اند و چندین عالم و محدث از میان ایشان برخاسته است. (انساب سمعانی). و رجوع به زاذان ابی عمرو زاذان ابی عبداﷲ و زادانی در این لغت نامه شود
شاذان بلخی:و شاذان بلخی گفته است که دوران بقای ملت اسلام سیصدو بیست سال خواهد بود و دروغ بودن این گفتار هم اکنون ثابت شده است، (ترجمه مقدمۀ ابن خلدون ص 675)
نامی از نامهای ایرانی است
نامی از نامهای ایرانی است
اسحاق بن ابراهیم بن زید، از روات حدیث است و در المصاحف نام او در روایت حدیثی درباره خرید و فروش مصاحف یاد شده است، رجوع به المصاحف ص 176 و اسحاق بن ابراهیم بن زید شود
ابن برزین طوسی، یکی از دستیاران ابومنصور المعمری در گرد آوردن شاهنامه است، رجوع به شادان برزین و فهرست ولف و مزدیسنا تألیف دکتر معین ص 369 و 386 شود
ابن بحر، صاحب اصل کتاب المذاکرات ابومعشر بلخی، رجوع به اخبار الحکماء ابن القفطی ص 242 و عیون الانباء ج 1 ص 207 شود
ابن نعیم، از محدثین است، (ریحانه الادب)
ابن برزین طوسی، یکی از دستیاران ابومنصور المعمری در گرد آوردن شاهنامه است، رجوع به شادان برزین و فهرست ولف و مزدیسنا تألیف دکتر معین ص 369 و 386 شود
ابن بحر، صاحب اصل کتاب المذاکرات ابومعشر بلخی، رجوع به اخبار الحکماء ابن القفطی ص 242 و عیون الانباء ج 1 ص 207 شود
ابن نعیم، از محدثین است، (ریحانه الادب)
لیاقت، درخوری، سزاواری، شایستگی: تا بمنزلتی که امیدوار است برسد پس تمنای دیگر منازل کند که شایانی آن ندارد، (کلیله و دمنه ص 83)، بدگوهر ... تمنای دیگر منازل کند که شایانی آن ندارد، (کلیله و دمنه)، و چندانکه شایانی قبول حیات از این جثه زایل گشت برفور متلاشی گردید، (کلیله و دمنه)
نام قسمی انگور سیاه، (یادداشت مؤلف)، رجوع به شانی شود، قسمی انگور سیاه رنگ کشیده دانه و بیشتر خاص قزوین است، شانی، (در تداول مردم قزوین)،
- شراب شاهانی، نوعی شراب که از انگور موسوم به شاهانی یا شانی سازند،
، نام قسمی خرما در جیرفت، (یادداشت مؤلف)
- شراب شاهانی، نوعی شراب که از انگور موسوم به شاهانی یا شانی سازند،
، نام قسمی خرما در جیرفت، (یادداشت مؤلف)
منسوب به شاه، (از اقرب الموارد)
ابوسعید الولیدبن کثیر بن سنان المدنی الراذانی ساکن کوفه مدنی الاصل وی از ربیعه بن ابی عبدالرحمن روایت کرده است و نیز زکریأبن عدی از او روایت دارد، (از معجم البلدان) (لباب الانساب ج 1 ص 449)
ابوعبداﷲ محمد بن حسن راذانی زاهد منسوب به راذان مدینه که بسال 480 ه.. ق. درگذشت. (از معجم البلدان) (لباب الانساب ج 1 ص 449)
ابوعبداﷲ محمد بن حسن راذانی زاهد منسوب به راذان مدینه که بسال 480 ه.. ق. درگذشت. (از معجم البلدان) (لباب الانساب ج 1 ص 449)
مسروربن مغیره مکنی به ابی عامر، برادرزادۀ منصور بن زاذان اصلش بصری در واسط اقامت داشته، وی از عماربن منصور و ابوسعد احمد بن داود از وی نقل حدیث کرده است، ابن ابی حاتم از پدرش نقل کرده که وی از مشایخ است، (انساب سمعانی)، مسرور ومنصور از اولاد یکی از غلامان ابی عقیل ثقفی بوده اند، (از تاج العروس)، و رجوع به زاذان در لغت نامه شود
زاذان بن عبدالله پدر عبدالله و جد عمر (ابوحفص زاذانی است. (ازانساب سمعانی). و رجوع به زاذانی عمر ابوحفص شود
زاذان بن عبدالله پدر عبدالله و جد عمر (ابوحفص زاذانی است. (ازانساب سمعانی). و رجوع به زاذانی عمر ابوحفص شود
منسوب به راذان
انتساب است به شاوان که از قرای مرو است. (از سمعانی) (از معجم البلدان)
عبیداﷲ بن ابی احمد عاصم بن محمد الشاذمانی الحنیفی مکنی به ابوسعد، وی از ابوالحسن علی بن الحسن الداودی حدیث شنیده است، و ابوالقاسم هبهاﷲ بن عبدالوارث الشیرازی از او روایت کرده، او پس از سال 480 هجری قمری درگذشت، (انساب سمعانی)
منسوب است به شاذمانه، رجوع به شاذمانه شود
شادانی خواجه ابوبکر، رجوع به شاذانی و شاذان شود: ... نزدیک برودخانه گوری است از آن یکی از صحابه و مشهدی است از آن خواجه ابوبکر شادانی، (تاریخ گزیده ص 834 و 835)
شادی، آسودگی خاطر، شادمانی، بهجت، ابتهاج، استبهاج، سرور، مسرت، فرح:
بدان نامه بر شد که شادان بزی
که شادانی و خسروی را سزی،
فردوسی
بدان نامه بر شد که شادان بزی
که شادانی و خسروی را سزی،
فردوسی
حسن بن علی بن سعید بن عبداﷲ شاتانی، ملقب به علم الدین، مردی ادیب و شاعر و فاضل بود، بنزد صلاح الدین یوسف بن ایوب آمد و صلاح الدین مقدم او را گرامی داشت، دانشمندان وی را مدایح بسیار گفته اند، در علم مبرز بود، در بغداد فقه شافعی را فراگرفت، از قاضی ابوبکر محمد بن عبدالباقی انصاری و ابومنصور عبدالرحمن بن محمد القزاز و ابوالقاسم اسماعیل بن محمد سمرقندی و دیگران سماع کرد، و گفته اند وی در آخر عمر از آن پس که بر وی حدیث قرائت کردند تغییر یافت، به سال 513 متولد گردید و در ماه شعبان سال 579 درگذشت، از ابن السجزی و ابن الجوالیقی ادب فراگرفت و به دمشق آمد ودر آن شهر مجلس وعظی بسال 531 برای او بر پا ساختند، (معجم البلدان)، و رجوع به زرکلی ج 2 ص 403 شود
منسوب به شاتان. رجوع به شاتان شود
منسوب به باذان، رجوع به باذان شود، قریه ای است از دجیل، (مراصد الاطلاع)
لباسی که آب در آن نفوذ نکند و هنگام باریدن برف و باران آنرا بر تن می کنند
