معنی سومله در لغت نامه دهخدا

مطلق سوراخ را گویند عموماً و سوراخ پس و پیش را که دبر و فرج باشد خصوصاً. (برهان). سوراخ مقعد و سوراخ فرج. (فرهنگ رشیدی) :
بجنبانم علم چندان در آن دو گنبد سیمین
که سیماب از سر حمدان فروریزمش در سوله.
عسجدی.
، خانه زادی را گویند که پدر و مادر او هر دو هندوستانی باشند. (برهان) (فرهنگ رشیدی) (جهانگیری) :
همه قلب وجود و سولۀ عصر
نعایم وار آتشخوار و ریمن.
خاقانی (از آنندراج).
، آواز بلندهمچو مویه و زوزه و نالۀ سگ. (برهان)

مطلق سوراخ را گویند عموماً و سوراخ پس و پیش را که دبر و فرج باشد خصوصاً. (برهان). سوراخ مقعد و سوراخ فرج. (فرهنگ رشیدی) :
بجنبانم علم چندان در آن دو گنبد سیمین
که سیماب از سر حمدان فروریزمْش ْ در سوله.
عسجدی.
، خانه زادی را گویند که پدر و مادر او هر دو هندوستانی باشند. (برهان) (فرهنگ رشیدی) (جهانگیری) :
همه قلب وجود و سولۀ عصر
نعایم وار آتشخوار و ریمن.
خاقانی (از آنندراج).
، آواز بلندهمچو مویه و زوزه و نالۀ سگ. (برهان)

لغت نامه دهخدا

ذومله

(مِلْ لَ)

بستوه آمده

لغت نامه دهخدا

سودله

(تَ)

درازشدن بروت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سؤله

(سُ ءَ لَ)

مرد بسیارسؤال. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

صومله

(ثَ)

خشک شدن پوست کسی از گرسنگی و سختی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سمله

(سُ لَ)

اشک که از شدت گرسنگی بیاید. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کومله

(مَ سَ)

دهی از دهستان مرکزی بخش لنگرود که در شهرستان لاهیجان واقع است و 740 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

دومله

(تَ)

اصلاح نمودن میان قوم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سامله

(مِ لَ / لِ)

دهی است از دهستان بیلوار بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان. واقع در 21هزارگزی شمال خاوری دیز گران و 3هزارگزی باقله پایین. هوای آن سرد و دارای 370 تن سکنه است. آب آن جا از چشمه و زه آب رود خانه باقله تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوب، توتون، میوه جات لبنیات. شغل اهالی زراعت و قالیچه، جاجیم بافی و راه آن مالرو است. تابستان از سنقر، گل سفید، خانقاه اتومبیل می توان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

حومله

(تَ ضَ ضُ)

حمل کردن آب را. اصل آن حمل بود و او بر آن افزوده شد تا برباعی ملحق شود. (اقرب الموارد). بداشتن آب را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سوله

(لَ)

دهی است از دهستان سرولایت بخش سرولایت شهرستان نیشابور. دارای 168 تن سکنه. آب آن از رودخانه و قنات. محصول آنجا غلات، پنبه و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سوله

(لَ)

نام یکی از پیلان سلطان محمود غزنوی که بغنیمت از هند آورد:
چو هروان و جیله شبیه الوهه
چو مولوس و سوله و چون سور کیسر.
فرخی (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

سوله

(سَ لَ)

فروهشتگی شکم و جز آن، جای باش کبوتران. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سموله

(تَ)

کهنه شدن جامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
کهنه شدن جامه. (ناظم الاطباء). رجوع به سمول شود