معنی سقائف در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ سقیفه. رجوع به سقیفه شود

معنی سقائف در فرهنگ لغت هوشیار

جمع سقیفه، تخته های کشتی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(حَ ءِ)

جج حقف. (از اقرب الموارد)

(سَ ءِ)

جمع واژۀ سحیفه. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به سحیفه شود

(سَقْ قا)

عمل سقّاء:
قربه ای پر کن ز تسنیم خمیر
روح را با آن به سقائی فرست.
خاقانی

(سَ ءِ)

جمع واژۀ سائفه. رجوع به سائفه شود

(ءِ)

شمشیردار. (دهار). مرد با شمشیر، مردزننده بشمشیر. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، سوائف

(ءِ)

قیافه شناس، آنکه درفرزند نگرد تا به پدر ماند یا نه، پی بر. (مهذب الاسماء). پی شناس. ج، قافه. (منتهی الارب)

جمع سحیفه، پیه پهناها پیه های تهیگاه

شمشیردار شمشیر زن

چهره شناس، پی شناس پی پر قیافه شناس، پی شناس پی بر، جمع قافه قایفین (قائفین)

پی رو، پی شناس، قایف، قیافه شناس