معنی سفیدخانی - جستجوی لغت در جدول جو

سفیدخانی(سِ)

لغت نامه دهخدا

سپیدخار، بادآورد، گیاهی خودرو با ساقه های راست و خاردار و گل های بنفش که برگ آن مصرف دارویی دارد، کنگر سفید، خاراسپید، خارسپید، اقتنالوقی، شوکة البیضا

فرهنگ فارسی عمید

سفیدکاری

شغل و عمل سفیدکار، گچ مالیدن به دیوار، گچ کاری، کنایه از بی حیایی، بی شرمی

فرهنگ فارسی عمید

سفیانی

(سُفْ)

مردی است بدصورت و آبله رو و چهارشانه و ازرق چشم و اسم او عثمان بن عینیه است و از اولاد یزید بن معاویه است. در بیابانی که مابین مکه و شام است ظهور خواهدکرد. (از منتهی الاّمال تألیف شیخ عباس قمی ص 336)

لغت نامه دهخدا

سفیانی

(سُفْ)

منسوب به سفین و سفیان است که از قراء هرات میباشند. (الانساب سمعانی)
نسبتی است بجمعی که تابع مذهب سفیان ثوری میباشند. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

سعیدخان

(سَ)

منسوباً، مرد که کلام پیدا گفتن نتواند. (منتهی الارب) ، و منه لبن غتمی، ای ثخین لاصوت لصبه، یعنی شیر غلیظ که ریختن آن صدائی ندارد. (منتهی الارب) ، گرم. (دزی ج 2 ص 201)

لغت نامه دهخدا

سفیدخار

(سَ / سِ)

سپیدخار است که آن را به عربی شوکهالبیضاء خوانند. (برهان) (آنندراج) ، درختی هم هست خاردار که آن را خفجه گویند و به عربی عوسج خوانند. (برهان). عوسج. (تحفۀ حکیم مؤمن)

لغت نامه دهخدا

فسیخانی

(فِ)

منسوب به فسیخان که بلدی است از ناحیۀ فارس. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

بیدخانی

قسمی مرکبات بشکل پرتقال طلائی هشت سانتیم ترش طعم، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

صفی خانی

(صَ)

تیره ای از اهل بهارلواز ایلات خمسۀ فارس. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 86)

لغت نامه دهخدا