معنی سرخابیه در لغت نامه دهخدا

یا خشبیه. اصحاب سرخاب طبری از فرق زیدیه که به کمک مختار بن ابی عبید ثقفی خروج کردند و چون سلاحی جز چوب (خشب) نداشتند به این اسم خوانده شده اند. و بعضی گفته اند که چون ایشان چوبۀ داری را که زید بن علی بر آن آویخته شده حفظ کرده بودند به این اسم خوانده شده اند. رجوع به خشبیه و مفاتیح العلوم ص 21 و بحارالانوار ج 11 ص 228 و منهاج ج 1 ص 8 و خاندان نوبختی ص 255 شود

معنی سرخابیه در فرهنگ لغت هوشیار

سرخابیان نام دیگر چوب برداران (خشبیه) است که در خیزش مختار ثقفی به خوانخواهی حسین بن علی علیه السلام چوب بر گرفتند و به جنگ شتافتند

معنی سرخابیه - جستجوی لغت در جدول جو

سرخابیه

لغت نامه دهخدا

سرخابیه

فرهنگ لغت هوشیار

سرخاره

سنجاقی که زنان به موی سر می زدند تا موها را نگهدارد، برای مثال جعدی سیاه دارد کز کشّی / پنهان شود بدو در سرخاره (رودکی - ۵۲۸)

فرهنگ فارسی عمید

سرمایه

پول یا کالایی که اساس کسب و تجارت قرار بدهند، پولی که در اصل به بهای چیزی داده شده که هرگاه بیشتر از آن فروخته شود، مبلغ اضافی سود خواهد بود، دارایی و ثروت و آنچه کسی از نقد و جنس دارد، کنایه از اصل و مایۀ چیزی

فرهنگ فارسی عمید

سرابیل

سربال ها، پیراهن ها، جامه ها، پوشاک ها، جمع واژۀ سربال

فرهنگ فارسی عمید

سرخ بید

گیاهی درختی از نوع بید با شاخه های بلند خمیده که برگ های آن به صورت کشیده و نوک تیز است و در پاییز به رنگ ارغوانی در می آید، تبرخون، طبرخون، بید طبری

فرهنگ فارسی عمید

ترابیه

(تُ بی یَ / یِ)

حروف ترابیه، مقابل حروف آتشین است و آنرا حروف خاکی و ارضیه نیز گویند و عبارت از: د، ح، ل، ع، ر، خ، ش میباشد. رجوع به حروف آتشین شود

لغت نامه دهخدا

سرتابی

(سَ)

نافرمانی. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سرقانیه

(سَ نی یَ)

زنبیل. (دزی ج 1 ص 649)

لغت نامه دهخدا

سردانیه

(سَ نی یَ)

جزیره ای است بزرگ به دریای مغرب. (منتهی الارب). جزیره ای است در بحر مغرب کبیر که غیر از صقلیه و اقریطس جزیره ای بزرگتر از آن نیست. (معجم البلدان). جزیره ای است متعلق به ایتالیا واقع در جنوب جزیره کرس که دارای 880000 تن جمعیت است و شهر معتبرآن کاگابیاری است. (از ناظم الاطباء). نام جزیره ای است به دریای روم اندر جنوب رومیه، گرد او سیصد میل است. (حدود العالم). و رجوع به نخبهالدهر دمشقی ص 21، 140، 141، 142 و الحلل السندسیه ص 110، 290، 292، 293، 294، 299، 308، 313، 320، 321، 322 و 324 شود

لغت نامه دهخدا

سخاویه

(سَ وی یَ)

زمین نرم و فراخ و برابر. ج، سخاوی. (منتهی الارب) (آنندراج). نرم. (اقرب الموارد) ، زمین پهناور. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سرحانیه

(سَ نی یَ)

دهی از دهستان خیران بخش مرکزی شهرستان خرم شهر. دارای 250 تن سکنه است. آب آنجا از شطالعرب. محصول آن خرما است. شغل اهالی حصیربافی و زراعت است. آبادی کوت کمه نیز جزء قریۀ بالا منظور گردیده است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سرحوبیه

(سُ بی یَ)

یا جارودیه. از فرق زیدیه اصحاب ابوالجارود یا ابوالنجم زیاد بن المنذر العبدی که میگفتند حضرت رسول امیرالمؤمنین علی را به وصف به امامت منصوب کردنه به اسم و علی بعد از پیغمبر امام است و مردم تقصیر کردند که وصف را نشناخته و به جستجوی موصوف برنخاستند و مردم در اختیار کردن ابوبکر به امامت کافر شدند. (ملل و نحل شهرستانی). و رجوع به جارودیه شود

لغت نامه دهخدا

سرخ بید

(سُ)

نوعی از درخت بید است. (برهان) (آنندراج). نوعی از هفده بید است. (غیاث) (شرفنامه). بعضی گویند بید موله است که بید مجنون باشد. (برهان). خلاف. (محمود بن عمر). در فلات بسیار است و برای سبدبافی بسیار شایسته است. (جنگل شناسی ساعی ص 195) :
سرخی خفچه نگر از سرخ بید
معصفرگون پوستش او خود سپید.
رودکی.
به ساسانیان تا مدارید امید
مجویید یاقوت از سرخ بید.
فردوسی.
نمودند دیگر گیاهی سپید
سیاهش گل و بیخ چون سرخ بید.
اسدی.
از پی آنکه مزاجش نکند فاسد خون
سرخ بید از همه اعضا بگشاید اکحل.
انوری.
گر عود نه صندل سپید است
با سرخ گل تو سرخ بید است.
نظامی

لغت نامه دهخدا

سرتابه

(سَ بَ)

شش فرسخی مشرق کازرون است. (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

سحابیه

(سَ بی یَ)

نام هر یک از پنج مجموعۀ کواکب که بچشم چون ابری نمایند. (یادداشت مؤلف). سحابیه الصغیر. سحابیه الکبیر. رجوع به سحابیات و سحابی شود

لغت نامه دهخدا

سردابیه

(سَ بی یَ)

طایفه ای از غلات دوازده امامیان که منتظر خروج مهدی هستند از سردابی که در ری است و هر بامداد جمعه پس از نماز اسبی لگام کرده بدانجا برند و سه بار گویند یا امام بسم الله. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سردانیه

(سَ یَ)

جزیره ای بزرگ در بحر مغرب، آنجا پس از اندلس و صقلیه و اقریطش بزرگتر از آن نیست. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

غرخایه

دبه خایه غر

فرهنگ لغت هوشیار

غرابیه

زاغگونگان تیره ای از گزافندگان (غلات شیعه) که باور دارند محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام چون دو زاغ همانند یکدیگرند از غرابی در فارسی نان بادامی قسمی نان قندی که از آرد بادام سازند غرابی

فرهنگ لغت هوشیار