معنی سداجه - جستجوی لغت در جدول جو

سداجه(سَ جَ)

لغت نامه دهخدا

(سَ جَ)

قصبۀ مرکز دهستان قنوات بخش مرکزی شهرستان قم. دارای 2962 تن سکنه است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، صیفی، پنبه، انار، انجیر و شغل اهالی زراعت است. از آثار قدیمی خرابه هائی در 2000 گزی ده دیده میشود. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

سداج

(سَدْ دا)

دروغگوی. (منتهی الارب) (آنندراج). دروغ زن. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سداه

(سَ)

تارجامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). شود، تری شب. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، اسدیه. رجوع به سدی شود، ما انت بلحمه و لا سداه، یعنی نه زیان داری نه سود. (اقرب الموارد). رجوع به سدی شود

لغت نامه دهخدا

ساجه

(جَ)

آن چوب که معیار بدان برکشند. (مهذب الاسماء). لوح صراف، تخته ای که بر آن پول شمرد، یکی چوب ساج. ج، ساجات

لغت نامه دهخدا

داجه

(جَ / داجْ جَ)

پس روان لشکر. (منتهی الارب). تباع عسکر. (از اقرب الموارد) ، چیز اندک و حقیر از حاجت، یا حاجه. داجه از اتباع است و منه الحدیث، ما ترکت حاجه و لا داجه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سماجه

(تَ)

نازیبا شدن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). زشتی و زشت شدن و عیبناکی. (از منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به سماجت شود

لغت نامه دهخدا

سداره

(تَ کُ)

سراسیمه گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) ، خیره شدن چشم شتر از شدت گرما یا از شدت سرما. (منتهی الارب) (آنندراج). سرگشته شدن شتر از گرما... (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

سدانه

(تَ کُ)

خدمت کردن کعبه را یا بتخانه را. (تاج المصادر بیهقی) (آنندراج) (منتهی الارب) (المصادر زوزنی). پرده داری. (دستوراللغه) ، دربانی نمودن. (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سدافه

(سِ فَ)

پرده. (آنندراج) (منتهی الارب). پرده و حجاب، و منه قول ام سلمه لعایشه رضی اﷲ عنهما: قد وجهت سدافته، یعنی دریدی پرده را و گرفتی وجه وحرمت آن را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ستاره: کلمته من وراء سدافتها، ای ستارتها. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سراجه

(سِ جَ)

نام موضعی است از مضافات قم که آنجا خربزه خوب میشود. (برهان) (آنندراج). دهی است از دیه های قم. (رشیدی). سراجه 30 دیه است. (تاریخ قم ص 58). پنجم درب (از هفت درب قم) تلقجار که آن راه سراجه است. (تاریخ قم ص 27). راوی گوید که بدین موضع قطعاً و اصلاً عمارت نبوده است. و اول عمارتی که در او بنا نهادند سرایکی بود، گفتند سرایچه، بعد از آن معرب کردند و گفتند سراجه. (تاریخ قم ص 65)

لغت نامه دهخدا

سراجه

(سِ جَ)

زین سازی. (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سراجه

(سِ جَ / جِ)

نام مرضی است که بر اسب و استر عارض شود. (آنندراج) (برهان). مرضی است مخصوص اسب که بدنام نیز گویند. (رشیدی)

لغت نامه دهخدا

حداجه

(حِ جَ)

مرکبی زنان را مانند محفه. (منتهی الارب). حدج. هودج. محفۀ زنان. کجاوه. کژابه، پالان شتر. ج، حدج و حدائج. (منتهی الارب). رجوع به حداشه شود