معنی سحیفه در لغت نامه دهخدا

باران سخت که زمین را رندد. (منتهی الارب). باران که هر چه در راه آن باشد رندد. (اقرب الموارد). ج، سحائف، پیه پهنا که مابین توهای تهیگاه و مانند آن ملصق و پیوست است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، سحائف، پیه. (منتهی الارب). ما قشرته من الشحم. (اقرب الموارد)، فربهی پشت مازه که برداشته باشند، آواز دوشیدن شیر. (منتهی الارب) (آنندراج)

معنی سحیفه در فرهنگ لغت هوشیار

پیه پهنا پیه تهیگاه پیه پشت مازه، باران خاکروب، آوای آسیا

معنی سحیفه - جستجوی لغت در جدول جو

سحیفه(سَ فَ)

لغت نامه دهخدا

سحیفه

فرهنگ لغت هوشیار

سقیفه

سایبان، صفۀ پوشیده

فرهنگ فارسی عمید

صحیفه

کتاب کوچک، ورق کتاب، نامه، روزنامه

فرهنگ فارسی عمید

سحفه

(سَ فَ)

پیه پشت. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). چربوی پشت گوسفند. (دهار) ، پیه. (منتهی الارب) ، آواز دوشیدن شیر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحیف

(سَ)

آواز آسیا. (منتهی الارب). آواز آسیا گاهی که بگردد. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سیفه

(فَ / فِ)

افزاری است مجلدان و صحافان را که اوراق کتاب بدان بریده صاف و هموار سازند. و سیفه کردن عبارت از همین عمل باشد. (آنندراج) :
چون سیفه به تیغ عشق پنهانی یافت
شیرازه به تار اشک حیرانی یافت.
ملاطغرا (از آنندراج).
بتی که کرد مجزا دلم گل رویش
کتاب ماه کند سیفه تیغ ابرویش.
محسن تأثیر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حیفه

(فَ)

ناحیه و گوشه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، چوبی بر مثال نصف نی است که در پشت آن نی دیگر باشد و بدان تیرها و کمان ها تراشند، خرقه ای که بدان دامن پیراهن پیوند کنند از پس. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سفیفه

(سَ فَ)

کمرک و نوار که بر پالان اشتر بندند. سفایف جمع آن است. (مهذب الاسماء) ، بوریا از برگ خرما بافته. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سقیفه

(سَ فَ)

صفۀ پوشیده. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، پوشش بر در سرای. پوشش در. پوشش میان دو دیوار. (زمخشری). دالان بیرونی. (دهار) ، چوبهایی که بدان استخوان شکسته را بندند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) ، تختۀ کشتی سنگ پهن. (دهار) (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). تختۀ کشتی. (مهذب الاسماء) ، هر چوب یا سنگ پهنا که بدان خانه را توان پوشید. (منتهی الارب) ، استخوان پهلوی شتر، پاره ای از استخوان سر شتر و مانند آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، خوان نان پختن. (مهذب الاسماء) ، در آنندراج و غیاث آمده است که به فتح اول و کسر قاف صحیح است و عوام که به جای اشکوفه گویند خطاست چنانکه سخن دروغ را گویند فلانی شکوفه بسته است و حقیقتش این است که سقیفه ایوانی بود پنهان که عرب برای مشوره های باطل در آنجا جمع میشدند. (غیاث) (آنندراج).
- سقیفۀ بنی ساعده، محلی که برخی از مسلمانان پس از رحلت رسول در آنجا گرد آمده و ابوبکر را به خلافت برداشتند. (ازآنندراج) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سحیقه

(سَ قَ)

باران بزرگ که هر چه درراه آن باشد برندد. ج، سحائق. (اقرب الموارد). رجوع به سحیفه شود، کینه. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

سحیله

(سَ لَ)

اسم قلعۀ استواری است در نزدیکی بیت المقدس. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سخیفه

(سَ فَ)

تأنیث سخیف. کم بافت. شل: و یسد فمه بخرته سخیفه. (ابن البیطار). رجوع به سخیف شود