معنی سحرسخن - جستجوی لغت در جدول جو

سحرسخن

لغت نامه دهخدا

سرسخت

جان سخت، پرطاقت، لجوج

فرهنگ فارسی عمید

پرسخن

پرگو، بسیار گو، سخنور

فرهنگ فارسی عمید

سرسخن

(سَ سُ خَ)

عنوان داستان که آن را به شنجرف مینویسند. (غیاث) (آنندراج) :
اول بنام من رقم خون کشید عشق
نام من است سرسخن دفتر بلا.
باقر کاشی (از آنندراج).
ز درد سرسخن سرخی جگرگون
فتاده نقطه اش چون قطرۀ خون.
ملا طغرا (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حرسان

(حُ)

تثنیۀ حرس و آن دو کوه است به بلاد بنی عامر بن صعصعه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دیرسخن

(سُ خَ)

بطی ءالکلام. (یادداشت مؤلف). که سخن به کندی ادا کند

لغت نامه دهخدا

سحرسنج

(نَ حَ)

:
باشد از اندیشه دلم سحرسنج
پای فرورفته قلم را به گنج.
امیرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شکرسخن

(شَ کَ سُ خَ)

شکرزبان. شیرین سخن. شیرین گفتار. (یادداشت مؤلف) :
در هیچ بوستان چو تو سروی نیامده ست
بادام چشم و پسته دهان و شکرسخن.
سعدی.
و رجوع به مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

سحرساز

(نِ / نَ بُ فَ دی دَ / دِ)

جادوگر. فسون ساز. (آنندراج). ساحر. جادوگر. (ناظم الاطباء) :
برون آمد ز پرده سحرسازی
شش اندازی بجای شیشه بازی.
نظامی

لغت نامه دهخدا