- سحتاء (سَ)
زمین بی گیاه. (منتهی الارب) : ارض سحتاء، لا رعی فیها. (اقرب الموارد)
معنی سحتاء - جستجوی لغت در جدول جو
- سحتاء
زمین بی گیاه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(صَ طَ لَ)
لغت نامه دهخدا
استوارگردانیدن: احتاء جدار، استوار و محکم کردن دیوار را، دستها گرد زانو حلقه کرده بر سرین نشستن. (منتهی الارب) ، زانو بدستار بستن
(سَ)
لغت نامه دهخدا
زنی که حنا نبسته باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). زنی که خضاب نکند. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد)
(سَحْ حا)
لغت نامه دهخدا
از س ح ح، ریزان، و منه یمین اﷲ سحاء، ای دائمه الصب بالمطا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، (از س ح ی) آنکه خاک و گل را از زمین رندد، باغبان که از بیل خیابان و غیره را آرایش دهد. (منتهی الارب)
مهر نامه، سرنامه (عنوان نامه)، کاغذ تراش، پوستک پوست نازکی که در پوشنیدن (جلد کردن) به کار رود مهر نامه، عنوان نامه واحد سحاء ه، جمع اسحیه