معنی سحاءه - جستجوی لغت در جدول جو

سحاءه

لغت نامه دهخدا

(سَ ءَ)

تره ای است. ج، سخاء. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

(سَحْ حا)

از س ح ح، ریزان، و منه یمین اﷲ سحاء، ای دائمه الصب بالمطا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، (از س ح ی) آنکه خاک و گل را از زمین رندد، باغبان که از بیل خیابان و غیره را آرایش دهد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سحاء

(سِ)

جمع واژۀ سحاءه، مهر نامه. رجوع به سحاءه و سحای شود، سازندۀ بیل. (المنجد) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سواءه

(سَ ءَ)

عورت و رسوایی. (منتهی الارب) (صراح اللغه) ، سخت بدن. (منتهی الارب) ، زنا. (منتهی الارب) ، خوی زشت. (منتهی الارب) (صراح اللغه). ج، سؤات

لغت نامه دهخدا

سقاءه

(سَقْ قا ءَ)

مؤنث سقّاء. رجوع به سقّاء شود

لغت نامه دهخدا

سلاءه

(سُلْ لا ءَ)

خار خرمابن. ج، سلاء. یکی سلاّء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سحاله

(سُ لَ)

سونش زر و نقره. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ساو آهن. (مهذب الاسماء). براده. (مؤلف) ، فرومایۀ قوم. (منتهی الارب). خشاره القوم. (اقرب الموارد) ، پوست گندم و جو و مانند آن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، هیچکاره از هر چیزی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سحامه

(سُ مَ)

آبی است مر کلب را به یمامه. (منتهی الارب) (آنندراج). آبی است مر بنی کلیب را به یمامه. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سحایه

(سِ یَ)

دماغ، پاره ای از ابر، تراشه و رندیده از هر چیزی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : سحایه القرطاس، تراشۀ کاغذ. (منتهی الارب) ، پیشۀ سحّاء. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحابه

(سَ بَ)

ابر. سحاب. جمع آن سحب و سحائب است. (منتهی الارب). ابر. (دهار). یکی ابر بود. جمع آن سحائب است. (از اقرب الموارد) ، مدت، گویند: ماافعله سحابه یومی، یعنی نکنم آن را مدت روز خود. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سحابه

(سُ بَ)

باقی آب در چاه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ماندۀ آب در غدیر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحاحه

(سَحْ حا حَ)

مؤنث سحّاح. (منتهی الارب) : عین سحاحه، اشک ریزنده. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحاره

(سَحْ حا رَ)

چیزی است که طفلان بدان بازی کنند. (منتهی الارب). اسباب بازی که کودکان بدان بازی کنند و در آن نخی است که از یک سر برنگی برون آید و از سردیگر برنگی و آن سحر را ماند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحاره

(سُ رَ)

آنچه قصاب از گوسپند جدا سازد از شش و نای. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، شش. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحاقه

(سَحْ حا قَ)

بسیار کوبنده. (اقرب الموارد). زن سعتری. (دهار) (مهذب الاسماء) : امراءه سحاقه، زن بزرگ و فروهشته پستان و این نعت بدانست مر زنان را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحاه

(سَ)

درختی است خاردار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، شب پره. (منتهی الارب). خفاشه. (اقرب الموارد) ، ساحت خانه. (منتهی الارب). ساحت. (اقرب الموارد) ، ناحیه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پوست هر چیزی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا