- سجیحه (سَ حَ)
اندازه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). یقال: بیوتهم علی سجیحه واحده، ای علی قدر واحد. (اقرب الموارد) ، سجیه وطبیعت. (اقرب الموارد). سرشت و خو. (منتهی الارب)
معنی سجیحه - جستجوی لغت در جدول جو
- سجیحه
اندازه، سرشت خوی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ جی یَ)
لغت نامه دهخدا
خو و طبیعت. (منتهی الارب). ج، سجایا. (اقرب الموارد). خصلت و عادت. (غیاث). خوی. (دهار)
(سَ نَ)
لغت نامه دهخدا
زن بندی. (منتهی الارب). مسجونه، و تاء بدان متصل شود. هنگامی که موصوف شناخته نباشد، بخاطر رفع التباس. (از اقرب الموارد)
(سَ لَ)
لغت نامه دهخدا
دلو سجیله، دلو بزرگ. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) ، خصیه سجیله، خایۀ فروهشتۀ فراخ غلاف. (منتهی الارب)
(سَ حَ)
لغت نامه دهخدا
دوال که بدان نعل و مانند آن دوزند. (منتهی الارب) (آنندراج). آن دوال که نمدزین با زین بر آن بندند. (مهذب الاسماء) ، خط دراز از خون، راه روشن از زمین تنگ بسیاردرخت، پاره ای از جامه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)
(سُ طَ حَ)
لغت نامه دهخدا
نام کاهنی از بنی ذئب. گویند که در بدن او جز استخوان سر استخوان دیگر نبود. (منتهی الارب). رجوع به سطیح شود
(نَ حَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث نجیح است، بمعنی صابر. (اقرب الموارد) : نفس نجیحه، نفس شکیبا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
خاصه، خصلت، خلق، خو، سجیت، خوی، سرشت، شخصیت، صفت، منش، نهاد