- سجسج (سَ سَ)
زمین هموار خوش نه درشت نه نرم، مابین طلوع فجر تا طلوع آفتاب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، هوای خوش نه سردو نه گرم. (منتهی الارب). هوای معتدل نه گرم و نه سرد. (مهذب الاسماء) : صفه الجنه و هوأها السجسج و کذا ظلل الجنه سجسج، ای معتدل لا حرّ و لا قر، و یوم سجسج،روز نه سرد و نه گرم. (منتهی الارب). گویند: یوم سجسج، که نه گرم آزار دهنده باشد و نه سرد:
او قال للریح وهی تعصف کن
علی الوری سجسجاً لما عصفا.
(سندبادنامه ص 67).
نمیرک سلسال و ظلک سجسج.
(از محاسن اصفهان ص 116)
او قال للریح وهی تعصف کن
علی الوری سجسجاً لما عصفا.
(سندبادنامه ص 67).
نمیرک سلسال و ظلک سجسج.
(از محاسن اصفهان ص 116)
