معنی ساقدوش - جستجوی لغت در جدول جو

ساقدوش

لغت نامه دهخدا

ساقدوش

فرهنگ لغت هوشیار

ساقدوش

تصویری از ساقدوش — تصویر ساقدوش

فرهنگ فارسی معین

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از سالداش — تصویر سالداش

(پسرانه)

صخره

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از شاهدوش — تصویر شاهدوش

شاهد مانند، خوب رو، زیبا

فرهنگ فارسی عمید

جوانی هم سال و هم بالای داماد که در شب عروسی دوش به دوش داماد حرکت کند، شاه بالا، همدم، همسر، قرین، نظیر

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از گاودوش — تصویر گاودوش

ظرفی که در آن شیر گاو را می دوشند، گاویش، کاویش، کویش، کویشه، دوشه

فرهنگ فارسی عمید

(دُ)

رودخانه ای است در قسمت جنوبی پرتقال که پس از طی مسیری بطول 150 هزارگز باقیانوس اطلس میریزد. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

مقدونیه، ماقدونیا: ارسطو ... پس ازچندگاه به التماس فیلقوس به ماقدون رفته به تعلیم اسکندر قیام نمود، (حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 165)، و رجوع به مادۀ بعد و ماقدونیا و مقدونیه شود

لغت نامه دهخدا

(اَ)

از لغات برساختۀ دساتیری است و آنرا در فرهنگ دساتیر ((اسم جرم فلک قمر)) دانسته اند

لغت نامه دهخدا

گردنۀ بادوش گردنه ای است که مابین قلیان کوه و اشتران کوه از انشعابات جبال پیشکوه بارتفاع 3040 متر واقع و محل عبور طوایف لر است، رجوع به جغرافیای غرب ایران ص 29 شود

لغت نامه دهخدا

ده کوچکی است از دهستان بالاخواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه، واقع در 54هزارگزی شال باختری رود، و 14هزارگزی شمال خاوری راه شوسۀ عمومی تربت به سلامی، دامنه ای و هوایش معتدل و راهش مالرو است، 2 تن سکنه دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

ده کوچکی است از دهستان بالاخواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه، واقع در 54هزارگزی شال باختری رود، و 14هزارگزی شمال خاوری راه شوسۀ عمومی تربت به سلامی، دامنه ای و هوایش معتدل و راهش مالرو است، 2 تن سکنه دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

گرمی، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، آهنی است که بدان خر را داغ کنند، (منتهی الارب)، آهنی است که در آتش می تابند و اسب و شتر و امثال آن را با آن داغ و نشان می نهند، (احمد بهمنیار، در تعلیقات تاریخ بیهق ص 336)، نوعی زخم و جراحت: در هر ولایتی آفتی و مرضی بود زشت، در ولایت دهستان، ساقور خیزد و آن ریشی بود پلید، (تاریخ بیهق ص 31)، و این تسمیه ظاهراً بطریق و بسبب مشابهت است، (بهمنیار، تعلیقات همان کتاب ص 336)

گرمی، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، آهنی است که بدان خر را داغ کنند، (منتهی الارب)، آهنی است که در آتش می تابند و اسب و شتر و امثال آن را با آن داغ و نشان می نهند، (احمد بهمنیار، در تعلیقات تاریخ بیهق ص 336)، نوعی زخم و جراحت: در هر ولایتی آفتی و مرضی بود زشت، در ولایت دهستان، ساقور خیزد و آن ریشی بود پلید، (تاریخ بیهق ص 31)، و این تسمیه ظاهراً بطریق و بسبب مشابهت است، (بهمنیار، تعلیقات همان کتاب ص 336)

لغت نامه دهخدا

یکی از امرای ایغور که بسال 605 هجری قمری پس از جلوس منکوقاآن ضد وی مواضعت کردند، نام وی در یک نسخۀ خطی معتبر از جهانگشا ساقوز آمده است، رجوع به تاریخ جهانگشا ج 1 ص 34 و 39 شود

لغت نامه دهخدا

(سُ)

مقابل ساق دوش. شاه بالا که بجانب چپ ایستد، آنکه در سمت چپ داماد یا عروس ایستد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان بیلسوار بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان، واقع در 21 هزارگزی خاور دیزگران، و 2هزارگزی جنوب خاوری بلشت، کوهستانی و سردسیر، و آب آن از چشمه، و محصول آن: غلات، حبوبات، لبنیات، انگورو گردو است، 270 تن سکنه دارد که به زراعت مشغولند، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

دهی است از دهستان بیلسوار بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان، واقع در 21 هزارگزی خاور دیزگران، و 2هزارگزی جنوب خاوری بلشت، کوهستانی و سردسیر، و آب آن از چشمه، و محصول آن: غلات، حبوبات، لبنیات، انگورو گردو است، 270 تن سکنه دارد که به زراعت مشغولند، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

(دُ وا)

موضعی است در چکوسلواکی در ساحل رودخانه بیسترینز که در 3 ژوئیه 1866 میلادی در آن پروسیها بر اتریشیها پیروزی یافتند

لغت نامه دهخدا

ساقدوشی کردن

(چَ بَ دِ زَ دَ)

ساقدوشی کردن با کسی یا چیزی، برآمدن. برابری کردن. برابر بودن. همسنگ بودن. لاف همسری زدن. توازی:
ید بیضا به ساعد خوبان
ساقدوشی نمی تواند کرد.
معصوم کاشی (از آنندراج) (بهارعجم)

لغت نامه دهخدا

(اَ وَ)

مرد تباه چشم. (منتهی الارب). تباه چشم از علت. (مهذب الاسماء). آنکه چشمش تاریکی کند. مؤنث: دوشاء. ج، دوش. و رجوع به ادوس شود

لغت نامه دهخدا

ظرفی باشد سر آن گشاده و بن آن تنگ که شیر گاومیش و گاو در آن دوشند و آن را به عربی علبه و محلب خوانند، و طغار دیوارۀ بلندی را نیز گفته اند که لوله یا ناوی مانند جرغتو داشته باشد، گاودوشه، (برهان)، ظرفی است که آنرا دوشه نیز گفته اند، (آنندراج)، آنین، گویس، گاویش، گویشه، تغار، گویسه، شیردوشه، گودوش:
وی گفت بخنده اشرف خورازن
ای لاک دهانت گاودوش کس من
بسیار بگاه خنده مگشای دهن
بی تیغ مبادا سرت افتد از تن،
؟ (از جهانگیری)،
،
دوشندۀ گاو، آنکه گاو دوشد

ظرفی باشد سر آن گشاده و بُن آن تنگ که شیر گاومیش و گاو در آن دوشند و آن را به عربی علبه و محلب خوانند، و طغار دیوارۀ بلندی را نیز گفته اند که لوله یا ناوی مانند جرغتو داشته باشد، گاودوشه، (برهان)، ظرفی است که آنرا دوشه نیز گفته اند، (آنندراج)، آنین، گویس، گاویش، گویشه، تغار، گویسه، شیردوشه، گودوش:
وی گفت بخنده اشرف خورازن
ای لاک دهانت گاودوش کس من
بسیار بگاه خنده مگشای دهن
بی تیغ مبادا سرت افتد از تن،
؟ (از جهانگیری)،
،
دوشندۀ گاو، آنکه گاو دوشد

لغت نامه دهخدا

رجوع به ساق دوش شود

لغت نامه دهخدا

(مِ)

دیهی است در بخارا. (تاریخ بخارای نرشخی ص 40)

لغت نامه دهخدا

(سَ بُ)

آنکه هیچ بار با خود نداشته باشد. (آنندراج). خفیف الحاذ

لغت نامه دهخدا

حالت و عمل ساقدوش، ساقدوش بودن، وظیفه و سمت ساقدوش را داشتن، شاهبالا بودن، رجوع به ساقدوش شود، برابری

لغت نامه دهخدا

کیفیت و عمل ساقدوش بودن شاهبالایی، قرین بودن نظیر بودن، رفاقت همدمی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ساجدون — تصویر ساجدون

جمع ساجد، فروتنان نگونیگران جمع ساجد در حالت رفعی ساجدین

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شاهدوش — تصویر شاهدوش

خوبرو، زیبا

فرهنگ لغت هوشیار

ظرفی است که یک سر آن گشاده و ته آن تنگ باشد و در آن شیر گاو و گاومیش دوشند علبه محلب، تغار دیواره بلندی که لوله یا ناوی مانند جرغتو داشته باشد، آنکه گاو را دوشد

فرهنگ لغت هوشیار

گرمی، داغزن ابزاری که بدان چارپایان را داغ نهند، ریش زخم گرمی حرارت، آهنی که بدان چارپایان را داغ کنند، نوعی زخم و جراحت

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شاهدوش — تصویر شاهدوش

((هِ وَ))

خوب روی، خوش سیما

فرهنگ فارسی معین

تصویری از گاودوش — تصویر گاودوش

ظرفی سرگشاده که شیر گاومیش و گاو را در آن دوشند

فرهنگ فارسی معین

تصویری از ساقور — تصویر ساقور

گرمی، حرارت، آهنی که با آن چارپایان را داغ کنند، نوعی زخم و جراحت

فرهنگ فارسی معین

شاه بالا، همراه، ملازم (داماد یا عروس در شب زفاف)

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ظرف شیردوش ۲ظرف مسی که لبه ی آن پهن است، فردی که بتواند

فرهنگ گویش مازندرانی

از روستاهای کوهسار فندرسک استارآباد

فرهنگ گویش مازندرانی