معنی ساعل در لغت نامه دهخدا

سرفه کننده. (از شرح قاموس)، گلو است، یعنی سرفه کننده. (شرح قاموس). حلق. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، الفم. (ذیل اقرب الموارد). دهان:، علی اثر عجاع لطیف مصیره، یمج لعاع العضرس الجون ساعله، ابن مقبل (از ذیل اقرب الموارد).،، شتر ماده ای است که به او سرفه باشد. (شرح قاموس). ناقه که او را سرفه باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

معنی ساعل در فرهنگ لغت هوشیار

سرفه کننده، حلق، دهان

معنی ساعل - جستجوی لغت در جدول جو

ساعل

لغت نامه دهخدا

ساعل

فرهنگ لغت هوشیار

ساعد

(پسرانه)

بخشی از دست بین مچ و آرنج، کمک کننده، مددکار

فرهنگ نامهای ایرانی

ساحل

(دخترانه)

زمینی که در کنار دریا یا دریاچه واقع شده است

فرهنگ نامهای ایرانی

سائل

سؤال کننده، پرسش کننده، خواهنده، کسی که طلب احسان کند، کنایه از آنکه با گدایی چیزی از مردم بخواهد، برای مثال چو سائل از تو به زاری طلب کند چیزی / بده وگرنه ستمگر به زور بستاند (سعدی - ۹۴)
سائل به کف: کنایه از کسی که از روی گدایی دست پیش مردم دراز کند، آنکه پیشه اش گدایی است

سؤال کننده، پرسش کننده، خواهنده، کسی که طلب احسان کند، کنایه از آنکه با گدایی چیزی از مردم بخواهد، برای مِثال چو سائل از تو به زاری طلب کند چیزی / بده وگرنه ستمگر به زور بستاند (سعدی - ۹۴)
سائل به کف: کنایه از کسی که از روی گدایی دست پیش مردم دراز کند، آنکه پیشه اش گدایی است

فرهنگ فارسی عمید

ساحل

کنارۀ رود یا دریا، زمین نزدیک دریا

فرهنگ فارسی عمید

ساعد

دست انسان از مچ تا آرنج، ساق دست، در موسیقی دستۀ برخی سازها مانند عود، طنبور، سه تار و امثال آن

فرهنگ فارسی عمید

فاعل

به جا آورنده، کنندۀ کاری، در دستور زبان علوم ادبی کلمه ای که انجام فعل به آن نسبت داده می شود، مقابل مفعول، انجام دهندۀ عمل جنسی با دیگری
فاعل بالجبر: در فلسفه آنکه فعل او از روی آگاهی و اختیار است
فاعل مختار: مقابل فاعل بالجبر، آنکه فعل او از روی آگاهی و اختیار است

به جا آورنده، کُنندۀ کاری، در دستور زبان علوم ادبی کلمه ای که انجام فعل به آن نسبت داده می شود، مقابلِ مفعول، انجام دهندۀ عمل جنسی با دیگری
فاعل بالجبر: در فلسفه آنکه فعل او از روی آگاهی و اختیار است
فاعل مختار: مقابلِ فاعل بالجبر، آنکه فعل او از روی آگاهی و اختیار است

فرهنگ فارسی عمید