معنی زیزاء در لغت نامه دهخدا

زَیزی ̍. زازیه. زمین درشت، پشتۀ خرد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). زیزاه و زیزاءه (بکسرهما) مثلُه. (منتهی الارب) (آنندراج)، پر مرغ یا کرانۀ پر. ج، زیازی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی زیزاء در لغت نامه دهخدا

قریۀ بزرگی از قراء بلقا و گذرگاه حجاج است و حاجیان در آنجا توقف کنند. بازار و برکۀ بزرگی هم دارد. (از معجم البلدان)

معنی زیزاء در فرهنگ لغت هوشیار

زمین درشت، پشته خرد

معنی زیزاء - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی زیزاء در فرهنگ لغت هوشیار

زمین درشت، پشته خرد

زیزاء

لغت نامه دهخدا

زیزاء

لغت نامه دهخدا

زیزاء

فرهنگ لغت هوشیار

زیزاءه

(زَ ءَ)

زیزاه. پشتۀ خرد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، زیازی. (ناظم الاطباء). رجوع به زیزاء شود

لغت نامه دهخدا

عزیزاء

(عُ زَ)

سرین اسب و طرف آن. (منتهی الارب). طرف و جانب ورک اسب. و گویند آن مابین بیخ دم اسب و سرین آن است، و آن را عزیزی به قصر نیز خوانند. و تثنیۀ آن در مد عزیزاوان و در قصر عزیزیان شود. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ایزاء

(اِ تِ)

گل اندودن گرداگرد دیوار خانه را، (از ’وزی’) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، گل اندود کردن گرداگرد خانه، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زلزاء

(زَ)

کار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). یقال: جمعوا زلزائهم، یعنی جمع کردند کار خود را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زیزاه

زیزاءه، (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، رجوع به زیزاء شود

لغت نامه دهخدا