- زیادی
زیادبن احمد بن مسلم الزیادی، مکنی به ابوالفضل، او فرزند امیر ابوجعفر زیادی و در آخر عهد سامانیان والی بیهق بود و هر کرا از عمال دیوان وفات رسیدی از ترکۀ او مالی افزون از آنچه که رسم بود طلب کردی و نیز در بیهق هرکه بمردی از ترکۀ او چیزی خواستی اگرچه ورثۀ دیگربودندی، و چون نوبت به سلطان محمود رسید آن ظلم برانداخت، ابوالفضل در خدمت امیر ابوعلی سیمجور و امیر ابوالقاسم بود، او را با ایشان بگرفتند و حبس کردند و چون او را پیش سلطان محمود آوردند محمود او را رهاکرد و در آن وقت که سلطان محمود به ولایت کابل رفت تا حق خویش از برادر خویش اسماعیل سبکتکین بستاند امیر زیاد را نیابت خویش داد در امارت خراسان و دارالملک نیشابور به وی سپرد (بسال 388 هجری قمری) و در این وقت امیر ابوسعید سیمجور قصد نیشابور کرد امیر زیاد او را بگرفت و حبس کرد و فتنه بنشاند، سپس میان حمید بن مهدی نایب امیر قابوس و زیاد منازعت و جنگ درگرفت، زیاد اسیر شد و به گرگان منتقل گردید و در ذی قعده 391 در آنجا درگذشت، (از تاریخ بیهق صص 130 - 131)
