معنی زؤزئه - جستجوی لغت در جدول جو

زؤزئه

لغت نامه دهخدا

نالۀ سگ، بانگ شغال

(تَ لَهَْ وُ)

ترسانیدن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) ، هر دو بازو و سر و دم برداشته. تیز رفتن شترمرغ. (آنندراج) ، حرکت دادن چیزی را. (آنندراج). رجوع به ناظم الاطباء و منتهی الارب شود

لغت نامه دهخدا

زوزه

(زَ / زِ)

نوحه را گویند. (برهان). آواز نوحه گر. (فرهنگ رشیدی) (انجمن آرا) (آنندراج). گریه و ناله و زاری. (ناظم الاطباء). در ترکی بمعنی گریه و نوحه و شور و مشغله یعنی غوغا. (غیاث). ناله و مویه. (فرهنگ فارسی معین) ، نالۀ سگ. (فرهنگ رشیدی) (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نالۀ سگ و شغال. (فرهنگ فارسی معین). آوای شغال و سگ و گرگ، چون بکشد آواز خود را گاه سرما و امثال آن. (از یادداشت های بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

زآزئه

(زُ زِ ءَ)

قدر زآزئه، دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد. (منتهی الارب). قدر عظیمه تضم الجزور. (اقرب الموارد). رجوع به زئزئه شود

لغت نامه دهخدا

زوزاه

(تَ)

از ’زوزی’، اندک و حقیر شمردن کسی را، راندن و دفع نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به مادۀ بعد شود
از ’زوی و’، پشت ستیخ کرده و گام نزدیک گذاشته رفتن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، راندن کسی را. (منتهی الارب). رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

زوزوه

دزی در ذیل قوامیس عرب این کلمه را گنجشک معنی کرده است، رجوع به دزی ج 1 ص 614 شود

لغت نامه دهخدا

زوزیه

(زُ وَ یَ)

از ’زوی و’، دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به زوازیه شود

لغت نامه دهخدا

توزئه

(تَ رَغْ غُ)

مرکّب از: ’وزء’، استوار بستن چیزی را در ظرفی، پرکردن خنور و مشک را، افکندن ناقه سوار خود را، بهر سوگند، سوگند دادن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مؤزره

(مُ ءَزْ زَ رَ)

نعجه مؤزره، میش دست و پا سیاه که گویا ازار سیاه پوشیده است. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤزله

(مُ ءَزْ زِ لَ)

مؤزله، سال قحطآور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مؤزله

(مُءْ زِ لَ)

مؤزّله. سنهمؤزله، سال قحطآور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زوازیه

(زُ یَ)

از ’زوزی’، کوتاه درشت و فربه و بزرگ. یقال: قدر زوازیه، ای ضخمه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجل او قوم زوازیه، ای قصار غلاظ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به زؤازئه شود

لغت نامه دهخدا

زؤازئه

(زُ آ زِ ءَ)

دیگ بزرگ. (از اقرب الموارد). دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا