معنی زنوبی - جستجوی لغت در جدول جو

زنوبی

لغت نامه دهخدا

(زَ نَ بَ)

همه. (منتهی الارب). همه و همگی. (ناظم الاطباء). یقال: اخذه بزنوبره، ای کله. (منتهی الارب) ، ای باجمعه. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زنوبیدن

(لَ بَ تَ)

زنوئیدن. (ناظم الاطباء). رجوع به زنوییدن شود

لغت نامه دهخدا

نوبی

منسوب است به بلاد نوبه، (ازسمعانی) (از السامی)، اهل سرزمین نوبه:
ز زنگی و نوبی سیه تر ز قار
دگرگونه گون بردۀ بی شمار،
اسدی،
، زبان مردم سرزمین نوبه، زبانی که اهالی نوبه بدان تکلم کنند، واحد نوب، یعنی یک نفر سیاه، مانند روم و رومی، (ناظم الاطباء)، رجوع به معنی اول شود

لغت نامه دهخدا

زنوی

(زِ نَ وی ی)

نسبت از زنا، مقصور است و زناوی ّ از ممدود. (منتهی الارب) (آنندراج). منسوب به زنا و زناکار. (ناظم الاطباء)
منسوب به زنه یعنی وزنی و سنجیدنی. (ناظم الاطباء). رجوع به زنه شود

لغت نامه دهخدا

زنوب

(زِ نُبْ)

ملکۀ سوریه (پالمیر) و همسر اذینه امیر عرب که بر سوریه و قسمت عمده ایالات رومی آسیای قدامی تسلط داشت و از طرف قیصر روم به لقب امپراتوری نائل شده بود. زنوب یا زنوبی یا زنوبیا یا بث زبینه، پس از قتل شوی خود به اتفاق پسرش زمام حکومت را بدست گرفت و در دوران حکومت کوتاهش پالمیر مرکز شرق شد. و در سال 273 میلادی درجنگ با رومیان شکست خورد و اسیر گردید. رجوع به ایران در زمان ساسانیان و یشتها ج 1 ص 412 و لاروس شود

لغت نامه دهخدا

منوبی

(مَ)

منسوب است به منوبه که نام اجدادی است. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

زنوری

(زَ)

دهی از دهستان کلاترزان است که در بخش رزاب شهرستان سنندج واقع است و 400 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

بزنوبیدن

(کُ هََ / هَُ گَ دی دَ)

زنوبیدن. (یادداشت بخط دهخدا). رجوع به زنوبیدن شود

معنی زنوبی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما