معنی زرعگه - جستجوی لغت در جدول جو

زرعگه

لغت نامه دهخدا

زرعگاه

(زَ)

زرعگه. کشتزار. محل کشت. جایی که در آن کشت کنند. روستا:
یکی از مقیمان آن زرعگاه
چنین گفت بعد از زمین بوس شاه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زرشگه

(زِ رِ گِ)

دهی از دهستان قلعه حاتم است که در شهرستان بروجرد واقع است و 160 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

زرعه

نام قریه ای از بلاد حوران نزدیک قریۀ صنمین چون از دمشق به حجاز روند. (ابن بطوطه، یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

زرعه

(زُعَ)

ابن شریک از قتلۀ حضرت امام حسین (ع) بود که بدست مختار کشته شد. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 56 و 143 و مجمل التواریخ و القصص ص 298 شود

لغت نامه دهخدا

زرعه

(زُ عَ)

تخم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). یقال: اعطنی زرعه ازرع بها ارضی. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زرعه

(زُ عَ)

ابن مسلم بن جرهد اسلمی، از روات حدیث است. (منتهی الارب). در علم حدیث اسلامی، روات نه تنها افرادی هستند که احادیث را از دیگران می شنوند، بلکه آنان به طور فعال در فرآیند نقد و تحلیل احادیث و اسناد آن ها نقش دارند. این افراد با بررسی دقیق راویان و شرایط آن ها، اطمینان حاصل می کردند که تنها روایات صحیح و معتبر به نسل های بعدی منتقل شوند و از تحریف در منابع حدیثی جلوگیری کنند.

لغت نامه دهخدا

زرعه

(زُ / زَ / زِ عَ / زَ رَ عَ)

جای کشت و زراعت. یقال: ما فی الارض زرعه، نیست در این زمین جائی که کشت شود. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زرعه

(زَ عَ)

واحد زرع یعنی یک خوشه. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا