- زراقطی (زَ قِ)
مکار و غدار و شارلاتان و زاهدنما و شیاد. (از دزی ج 1 ص 584)
معنی زراقطی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(زَرْ را)
لغت نامه دهخدا
حیله گری. شیادی. خدعه گری:
با معجز انبیا چه باشد
زراقی و بازی دوالک.
ابوالفرج رونی.
نگویم نسبتی دارم به نزدیکان درگاهت
که خود را بر تو می بندم به سالوسی و زراقی.
سعدی.
پایمال معاشرت کردم
هرچه سالوس بود و زراقی.
سعدی.
تا چند ازین حیله و زراقی
جز جرعه نمی دهد مرا ساقی.
شمس طبسی
با معجز انبیا چه باشد
زراقی و بازی دوالک.
ابوالفرج رونی.
نگویم نسبتی دارم به نزدیکان درگاهت
که خود را بر تو می بندم به سالوسی و زراقی.
سعدی.
پایمال معاشرت کردم
هرچه سالوس بود و زراقی.
سعدی.
تا چند ازین حیله و زراقی
جز جرعه نمی دهد مرا ساقی.
شمس طبسی
(زُ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن عبدالباقی بن یوسف بن احمد بن علوان الزرقانی المصری الازهری المالکی (1055- 1122 هجری قمری). خاتمۀ محدثین به مصر است. او راست: تلخیص المقاصد الحسنه، شرح البیقونیه، شرح المواهب اللدنیّه، شرح موطاً الامام مالک وصول الامانی. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 912). رجوع به معجم المطبوعات شود
عبدالباقی ابن یوسف ابن احمد الزرقانی (1020- 1099 هجری قمری). فقیه مالکی است. او راست: شرح مختصر سیدی خلیل و شرح العزیه. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 474). رجوع به معجم المطبوعات شود
عبدالباقی ابن یوسف ابن احمد الزرقانی (1020- 1099 هجری قمری). فقیه مالکی است. او راست: شرح مختصر سیدی خلیل و شرح العزیه. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 474). رجوع به معجم المطبوعات شود
(زِ عَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به زراعت: زمینهای زراعتی. در تداول زراعتی تلفظ شود. بقاعده عربی منسوب به زراعت ’زراعی’ آید، ولی در فارسی زراعتی به قیاس اباحتی و ملامتی جایز است. (فرهنگ فارسی معین)
پنجمین پسر از پسران هلاکوخان، و مادر او یورقچین و قما بود. (حبیب السیر چ خیام). اقبال در تاریخ مغول این اسم را طرغای ضبط کرده و گوید: در سال 695 هجری قمری قریب ده هزار نفر از مغول از طایفۀ اویرات به ریاست طرغای از خوف غازان به پناه مسلمین آمدند و طرغای (چنانکه سابقاً گفتیم) با بایدو در قتل کیخاتو دست یکی کرده بود، و چون غازان به سلطنت رسید، مصمم شد که او را بگیرد و از او انتقام قتل کیخاتو را بکشد. طرغای و مغولان اویرات بشام آمده از الملک العادل کتبغا تقاضای حمایت کردند کتبغا هم ایشان را محترم داشته، خلعت و پول داد و در بلاد خود سکونت داد. (تاریخ مغول عباس اقبال آشتیانی ص 270)
(خَ یِ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن جعفر خرایطی، مکنی به ابوبکر از اخباریان حسن است و او را تصانیف نیکوست. خرایطی در شام سکونت گزید و بدانجاحدیث گفت. او احادیث خود را از اهل حدیث شنید و بعدبدمشق رفت و سپس به عسقلان و در آنجا بحدود 327 یا 324 ه. ق. جهان را بدرود گفت. (از انساب سمعانی)
(خَ ءِی ی / ی)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از اخراج کنندگان اخیار بوده است و او را کتابی است بنام ’هواتف’ و همچنین ’مکارم الاخلاق’. رجوع به تاریخ الخلفاء ص 132 و کشف الظنون شود
(زَ)
لغت نامه دهخدا
ابراهیم ابن یحیی النقاش، مکنی به ابوالسحق معروف به ابن زرقالی یازرقیال. رجوع به ابن زرقیال و دزی ج 1 ص 589 شود
درست این واژه در تازی زراعی است برزی منسوب به زراعت: زمینهای زراعتی. توضیح: بقاعده عربی منسوب به زراعت) زراعی (آید ولی در فارسی زراعتی به قیاس اباحتی و ملامتی جایز است
