معنی زخریط - جستجوی لغت در جدول جو

زخریط

لغت نامه دهخدا

(اِ)

کراث برّی است. (تحفۀ حکیم مؤمن). گندنای صحرائی را گویند، قولنج بگشاید و بول براند، بعربی کراث الکرکم خوانند. (برهان قاطع). طبطان. فراسیون. نوعی از شورگیاه، کوهی است نجدی در حق ّالضّباب. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

تخریط

(اِ تِ)

راندن دوا شکم کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد)

لغت نامه دهخدا

زخریه

(زُ یَ)

گیاهی کمال یافته و بحد کمال رسیده. (از تاج العروس) (از صاغانی) (از البستان)

لغت نامه دهخدا

زخروط

(زُ)

شتر کلانسال. (منتهی الارب) (از محیط المحیط) (از متن اللغه). شتری سالدار و پیر. (از ترجمه قاموس)

لغت نامه دهخدا

زخری

(زُ ری ی)

دراز از هر چیزی. (منتهی الارب) (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زخرط

(زِ رِ)

ناقۀ پیر. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

زخرط

(زِ رِ)

آب بینی شتر و گوسپند. (منتهی الارب) (ترجمه قاموس) (از لسان العرب) (اقرب الموارد) ، آب دهن شتر و گوسپند. (از منتهی الارب). لعاب شتر و گوسفند. (از ترجمه قاموس) (از متن اللغه) (از محیط المحیط) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ، نوعی از گیاه. (منتهی الارب) (از متن اللغه) (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اخریط

گندنای دشتی از گیاهان داروئی کراث بری گندنای صحرایی

فرهنگ لغت هوشیار

زخری

مرد دراز

فرهنگ لغت هوشیار

زخرط

زنبکک گونه ای زنبک خرد

فرهنگ لغت هوشیار

معنی زخریط - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما