معنی زاهدی در لغت نامه دهخدا

از شعرای قرن 9 هجری است. میر علیشیر نوائی آرد: مولانا زاهد معاصر باباسودائی بوده و متوفی به سال 853 هجری قمری بوده، قصیدۀ دریای ابرار میرخسرو را تتبع نموده و نظیرۀ تجنیسات کاتبی گفته و در مناجات قاضی الحاجات این بیت در تجنیسات نیکو گفته:، زهره را چنگ یا رباب که داد، لعل در سنگ یارب آب که داد.، (ازمجالس النفائس ترجمه حکیم شاه محمد قزوینی ص 193).، و رجوع به ص 18 از آن کتاب شود

معنی زاهدی در لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن عبیدالله بن عطأالله گیلانی از دانشمندان نامی گیلان در آغاز قرن 12 هجری و عم مؤلف تذکرۀ حزین است. در تذکرۀ حزین آمده: عم عالیمقدار این خاکسار مظهرشوارق انوار و جامع کمالات صوری و معنوی تلمیذ والد بزرگوار خود است و متوطن بلدۀ طیبۀ لاهیجان و مرجع افاضل گیلان. فضائل حقیقیۀ نفسانیه را با محاسن ظاهریه جمع داشت. تقریر و تحریرش دلپذیر و در شعر و انشابی نظیر و جمیع خطوط را بغایت خوش و دلکش مینگاشت.، از جملۀ مصنفاتش حاشیه ای است بر کتاب مختلف علامۀ حلی مسمی به رافعالخلاف و حاشیه ای بر کشاف تا سورۀ احقاف بنام کاشف الغواشی و رسالۀ دیگر در توضیح کتاب اقلیدس. فقیر در سن ده سالگی که در خدمت والد مرحوم از اصفهان به لاهیجان رسیده قریب یک سال توقف رو داده شرف حضور آن عم بزرگوار دریافته به اشارۀ والد علامه قدس روحه خلاصهالحساب را از خدمت ایشان استفاده نمود. قصائد غراء در مدح آل عبا و مراثی نیکو در تعزیت سیدالشهدا و اشعار و معمیات ستوده از تأثر طبع وقاد ایشان در صفحۀ روزگار باقیست. در سال یکهزار و یکصد و نوزده هجری بعالم بقا انتقال فرمودو در لاهیجان مدفون گردید. چون این خبر به اصفهان رسید مرثیه ای وارد خاطر فقیر شد بذکر چند بیت از آن مبادرت مینماید:، این واقعه رنگ از رخ گلزار فروریخت، بلبل دل خون گشته ز منقار فروریخت.، (از تذکرۀ حزین ص 22 و 23).، دیگر از تألیفاتش، القصائد الغراء فی مدح آل العباء است. (از ریحانهالادب). از اشعاراوست:، برافکن پرده از رخسار وکوته ساز دعوی را، به هفتاد و سه ملت جلوه ده شمع تجلی را.، و هم او راست:، اشکی از دل تو نشوید غبار من، خاکش بسر اگرچه جگرگوشۀ من است.، رجوع به تذکرۀ حزین و زاهدی (ابوطالب) و زاهدی (محمد علی) و حزین شود

معنی زاهدی در لغت نامه دهخدا

نوعی از خرما. (ناظم الاطباء) (فرهنگ دزی)

معنی زاهدی در لغت نامه دهخدا

دین داری و تدیّن و پارسائی. (ناظم الاطباء) :، نه آن میکند یار در شاهدی، که با او توان گفت از زاهدی.، سعدی (بوستان).، زاهدی بر باد الاّ مال و مذهب دادنت، عاشقی در ششدر الاّ کفر و ایمان باختن.، سعدی.،، گوشه نشینی. (ناظم الاطباء) :، گر یار با جوانان خواهد نشست و رندان، ما نیز توبه کردیم از زاهدی و پیری.، سعدی.،، زهدفروشی. تظاهر به زاهد بودن. رجوع به زاهد شود

معنی زاهدی - جستجوی لغت در جدول جو

زاهدی

لغت نامه دهخدا

زاهدی

لغت نامه دهخدا

زاهدی

لغت نامه دهخدا

زاهدی

لغت نامه دهخدا

زاهده

(دخترانه)

عربی مؤنث زاهد

فرهنگ نامهای ایرانی

زاهری

گیاه خوش رنگ وبو، گیاه خوش بو، برای مثال تاپدید آمدت امسال خط غالیه بوی / غالیه خیره شد و زاهری و عنبر خوار (عمارۀ مروزی - شاعران بی دیوان - ۳۵۷)، بوی خوش

فرهنگ فارسی عمید

زاهد

کسی که دنیا را برای آخرت ترک گوید و به عبادت بپردازد، پارسا، پرهیزکار

فرهنگ فارسی عمید

زاهی

نازنده، ناز کننده، فخر کننده

فرهنگ فارسی عمید

شاهدی

(هَِ)

نام اجدادی ابواسحاق ابراهیم بن عبدالوهاب بن احمد بن خلف بن شاهد نسفی شاهدی است. و در 413 هجری قمری در شهر کش درگذشته است. (لباب الانساب ج 2 ص 8)

معنی زاهدی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما