معنی زافر در لغت نامه دهخدا

ابن عبدالله ایادی از اصحاب حضرت جعفر الصادق (ع) است. مؤلف اعیان الشیعه آرد:علامۀ حلی در کتاب خلاصه و ابن داود در رجال از وی نام برده و اهل سنتش شمرده اند و معلوم نیست چرا شیخ طوسی وی را یاد نکرده است و نیز معلوم نیست منبع علامه و ابن داود چه بوده است. (از اعیان الشیعه ج 32)، ابن سفیان کوفی از اصحاب جعفر الصادق (ع) است. (از اعیان الشیعه بنقل از رجال شیخ طوسی)

معنی زافر در لغت نامه دهخدا

ابن عمر ملقب به فیاش یکی از چند تن خطیبی بود که در 145 هجری قمری ابراهیم بن عبداﷲ بن حسن را به مصر بردند و بر سر در مسجد جامعآویختند، (از کتاب الولاه و القضاه چ بیروت ص 114)

معنی زافر در فرهنگ لغت هوشیار

یاری دهنده: در برداشتن بار، مهتر بزرگ مردم

معنی زافر - جستجوی لغت در جدول جو

زافر

لغت نامه دهخدا

زافر

لغت نامه دهخدا

زافر

فرهنگ لغت هوشیار

زاهر

(پسرانه)

عربی درخشان، تابان

فرهنگ نامهای ایرانی

ظافر

(پسرانه)

ظفریابنده، پیروزی یابنده

فرهنگ نامهای ایرانی

زاور

(پسرانه)

جرئت

فرهنگ نامهای ایرانی

زاهر

تابان، درخشان، کنایه از دارای امتیاز و تشخیص

فرهنگ فارسی عمید

زاجر

منع کننده، بازدارنده، آنکه یا آنچه کسی را از امری باز می دارد، ناهی، وازع، حابس، معوّق، مناع، رادع

فرهنگ فارسی عمید

بافر

دارای فر و شکوه، باشکوه

فرهنگ فارسی عمید

زاخر

پر و لبریز مثلاً بحر زاخر

فرهنگ فارسی عمید

ظافر

پیروزی یابنده، پیروز، ظفریابنده

فرهنگ فارسی عمید

نافر

نفرت دارنده، رمنده، غالب، چیره شونده

فرهنگ فارسی عمید

زاور

زور، قوه، قدرت، یارا، توانایی
خادم، خدمتکار، چاکر، پرستار، برای مثال جگرتشنگانند و بی توشگان / که بیچارگانند و بی زاوران (رودکی - ۵۴۳)

فرهنگ فارسی عمید

حافر

گود کننده، کنندۀ زمین، جمع حوافر، سم، سنب، سم ستور

فرهنگ فارسی عمید

زافه

خارپشت، جوجه تیغی
گیاهی بیابانی شبیه موسیر یا سیر کوهی

فرهنگ فارسی عمید

کافر

آنکه پیرو دین توحیدی نیست، بی دین، بی ایمان، کنایه از ظالم، بی رحم، ناسپاس، کفران کننده

فرهنگ فارسی عمید

زافره

(فِ رَ)

قصبه ای است در 60کیلومتری جنوب شرقی ایالت بادایوز از ایالات استرمادوره (اسپانیا). (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

زافره

(فِ رَ)

آنکه دیگری را در حمل ازفار (اثقال و احمال) یاری کند. (ذیل اقرب الموارد از لسان) ، گروه مردم. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، لشکر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، رکن بنا. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، شتر فربه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، مهتر و بزرگ. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، کمان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، زافره، سهم یا نزدیک پیکان از تیر یا سوی جای پر از تیر یا کم از دو ثلث جانب پیکان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، زافره الرجل، یاران و خویشان مرد. (اقرب الموارد) (آنندراج). لانهم یزفرون عنه الاثقال. و فی الحدیث: کان اذا خلا مع صاغیته و زافرته انبسط و یقال هم زافره القوم عندالسلطان. (اقرب الموارد) ، داهیه (بسیار زیرک و دانا). (ذیل اقرب الموارد) ، کاهل و نزدیک آن. (ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تافر

چرکین

معنی زافر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما