- زاری
گریه و ناله، تضرع، برای مثال شو تا قیامت آید زاری کن / کی رفته را به زاری بازآری (رودکی - ۵۱۱)
معنی زاری - جستجوی لغت در جدول جو
- زاری
عتاب کننده، (تاج العروس) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، تهمت زننده، عیب گیرنده، (تاج العروس) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) :
یا ایها الزاری علی عمر
قد قلت فیه غیر ما تعلم،
کعب اشقری (از تاج العروس) (اقرب الموارد)
یا ایها الزاری علی عمر
قد قلت فیه غیر ما تعلم،
کعب اشقری (از تاج العروس) (اقرب الموارد)
- زاری
از شعرای قرن نهم هجری است، میرعلی شیر نوائی آرد: مولانا زاری از خوش طبعان تازه است و این مطلع از اوست:
چو سیل اشک ز چشم پرآب می آید
دو دیده بر سر آن چون حباب می آید،
(ترجمه مجالس النفائس ص 88)،
ورجوع به ص 262 آن کتاب شود
شاعری است از عثمانی، از مردم توقات و آشنا بعلوم ریاضی، چندی کاتب دیوان شهزاده مصطفی عثمانی بود و مدتی نیز ناپدید گردید، اشعاری بترکی از وی نقل شده است، (از قاموس الاعلام ترکی)
لقب ابراهیم بازرگان است، (منتهی الارب) (تاج العروس)، وی از اعیان و متمولین بود و سلفی او را منسوب به زارۀ طرابلس دانسته است، (از معجم البلدان)، و رجوع به زاره شود
شاعری است شیرازی که شعرهائی پرسوز میسروده و این بیت از او است:
ز آتش عشق نه تنها جگرم میسوزد
بس که بگریسته ام چشم ترم میسوزد،
(از قاموس الاعلام ترکی)
تخلص شاعری است از مملکت عثمانی اهل استامبول، این شاعر که گاه سوزنی نیز نامیده میشود بسیار عیاش بودو در 960 هجری قمری درگذشت، (از قاموس الاعلام ترکی)
شاعرعثمانی معاصر سلطان بایزیدخان است، وی اهل اسکوب بوده و بترکی غزل میگفته است، (از قاموس الاعلام ترکی)
چو سیل اشک ز چشم پرآب می آید
دو دیده بر سر آن چون حباب می آید،
(ترجمه مجالس النفائس ص 88)،
ورجوع به ص 262 آن کتاب شود
شاعری است از عثمانی، از مردم توقات و آشنا بعلوم ریاضی، چندی کاتب دیوان شهزاده مصطفی عثمانی بود و مدتی نیز ناپدید گردید، اشعاری بترکی از وی نقل شده است، (از قاموس الاعلام ترکی)
لقب ابراهیم بازرگان است، (منتهی الارب) (تاج العروس)، وی از اعیان و متمولین بود و سلفی او را منسوب به زارۀ طرابلس دانسته است، (از معجم البلدان)، و رجوع به زاره شود
شاعری است شیرازی که شعرهائی پرسوز میسروده و این بیت از او است:
ز آتش عشق نه تنها جگرم میسوزد
بس که بگریسته ام چشم ترم میسوزد،
(از قاموس الاعلام ترکی)
تخلص شاعری است از مملکت عثمانی اهل استامبول، این شاعر که گاه سوزنی نیز نامیده میشود بسیار عیاش بودو در 960 هجری قمری درگذشت، (از قاموس الاعلام ترکی)
شاعرعثمانی معاصر سلطان بایزیدخان است، وی اهل اسکوب بوده و بترکی غزل میگفته است، (از قاموس الاعلام ترکی)
- زاری
دهی است از دهستان میان آباد بخش اسفراین شهرستان بجنورد، 28هزارگزی شمال باختری اسفراین، 12هزارگزی باختر راه بجنورد به اسفراین، منطقه ای گرمسیر، آب آن از چشمه و محصول آن غلات و زیره است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
- زاری
مرکّب از: زار + ی مصدری،، و رجوع به اسم مصدر تألیف دکتر معین ص 69 شود، گریه و اندوه و غم، (حاشیۀ دکتر معین بر برهان قاطع) (آنندراج) :
مستی مکن که نشنود او مستی
زاری مکن که نشود او زاری،
رودکی،
شو تا قیامت آید زاری کن
کی رفته رابزاری بازآری،
رودکی،
بزاری بر اسفندیار آمدند
همه دیده چون نوبهار آمدند،
فردوسی،
بزاری روز و شب فریاد خوانم
چو دیوانه بدشت و که روانم،
ویس و رامین،
و او را ابلیس نام کنند و بر حکم خدای مغضوب و مردود بود بر جائی بایستاد و سیصد سال گریه و زاری کرد، (قصص الانبیاء ص 8)،
بدخمه درآمد پس از چند روز
که بر وی بگرید بزاری و سوز،
سعدی (بوستان)،
بنال سعدی اگر چارۀ وصالت نیست
که نیست چارۀ بیچارگان بجز زاری،
سعدی،
، ناله و فغان، (از حواشی دکتر معین بر برهان قاطع)، نالیدن و عجز نمودن، (غیاث اللغات)، اظهار عجز و بیکسی، این مجاز است مأخوذاز زار بمعنی ضعیف، (آنندراج) :
زخمۀ عشق تراست از دل من ساز
زاری خاقانی است نالۀ زیرم،
خاقانی،
، ناله یا آوای آلات موسیقی:
تا بود شادی جائی که بود زاری زیر
تابودرامش جائی که بود نالۀ بم،
فرخی،
، الحاح، و بمعنی دعا نیز آمده است، (آنندراج)، از کسی چیزی بتضرع و لابه خواستن، با گریه و ناله دعا کردن:
هزار زاره کنم نشنوند زاری من
بخلوت اندر نزدیک خویش زاره کنم،
دقیقی،
بنالید بر کردگار جهان
بزاری همی آرزو کرد آن،
فردوسی،
گهی بشادی گفتم همی که باده بگیر
گهی بزاری گفتم همی که بوسه بیار،
مسعودسعد،
مشو خامش چو کار افتد بزاری
که باشد خامشی نوعی ز خواری،
نظامی،
چون خدا خواهد که غفاری کند
میل بنده جانب زاری کند،
مولوی،
زور را بگذار و زاری را بگیر
رحم سوی زاری آید ای فقیر،
مولوی،
غلامی که دگر دریا ندیده بود و محنت کشتی نیازموده، گریه و زاری درنهاد، (گلستان)، که از بسیاری دعا و زاری بنده همی شرم دارم، (گلستان)، گروهی مردمان را دید هریکی به قراضه ای در معبر نشسته و رخت سفر بسته ... زبان ثنا برگشود چندانکه زاری کرد یاری نکردند، (گلستان)،
، خواری، زبونی:
ربود از دلیران یکی گوسفند
بزاری و خواریش چونین فکند،
فردوسی،
همی بود قیصر بزندان و بند
بخواری و زاری و خم درکمند،
فردوسی،
بخواری و زاری به ساری فتاد
ز اندیشۀ کژ و از بدنهاد،
فردوسی،
بدین خواری بدین زاری بدین درد
مژه پرآب گرم و روی پرگرد،
(ویس و رامین)،
، ضعف، (غیاث اللغات)، ناتوانی از رنج و بیماری، نزاری، لاغری:
بسابیمار کز بسیار خوردن
بماند سالها در رنج و زاری،
نظامی،
به چشم مور درگنجم ز بس زاری ز بس سستی
اگر خواهد مرا موری بچشم اندرنهان دارد،
عمعق بخارائی،
، ناتوانی دل از عشق، خستگی دل از بیماری عشق:
عاشقی پیداست از زاری دل
نیست بیماری چو بیماری دل،
مولوی،
، خرابی کار، نابسامانی زندگی و حال:
عمری که مر تراست سرمایه
دیده است و کارهات بدین زاری،
رودکی،
- کار زاری، زاری کار:
زاری کار و کار زاری خصم
همه از کار و کارزار تو باد،
مسعودسعد،
و رجوع به زار شود
مستی مکن که نشنود او مستی
زاری مکن که نشود او زاری،
رودکی،
شو تا قیامت آید زاری کن
کی رفته رابزاری بازآری،
رودکی،
بزاری بر اسفندیار آمدند
همه دیده چون نوبهار آمدند،
فردوسی،
بزاری روز و شب فریاد خوانم
چو دیوانه بدشت و که روانم،
ویس و رامین،
و او را ابلیس نام کنند و بر حکم خدای مغضوب و مردود بود بر جائی بایستاد و سیصد سال گریه و زاری کرد، (قصص الانبیاء ص 8)،
بدخمه درآمد پس از چند روز
که بر وی بگرید بزاری و سوز،
سعدی (بوستان)،
بنال سعدی اگر چارۀ وصالت نیست
که نیست چارۀ بیچارگان بجز زاری،
سعدی،
، ناله و فغان، (از حواشی دکتر معین بر برهان قاطع)، نالیدن و عجز نمودن، (غیاث اللغات)، اظهار عجز و بیکسی، این مجاز است مأخوذاز زار بمعنی ضعیف، (آنندراج) :
زخمۀ عشق تراست از دل من ساز
زاری خاقانی است نالۀ زیرم،
خاقانی،
، ناله یا آوای آلات موسیقی:
تا بود شادی جائی که بود زاری زیر
تابودرامش جائی که بود نالۀ بم،
فرخی،
، الحاح، و بمعنی دعا نیز آمده است، (آنندراج)، از کسی چیزی بتضرع و لابه خواستن، با گریه و ناله دعا کردن:
هزار زاره کنم نشنوند زاری من
بخلوت اندر نزدیک خویش زاره کنم،
دقیقی،
بنالید بر کردگار جهان
بزاری همی آرزو کرد آن،
فردوسی،
گهی بشادی گفتم همی که باده بگیر
گهی بزاری گفتم همی که بوسه بیار،
مسعودسعد،
مشو خامش چو کار افتد بزاری
که باشد خامشی نوعی ز خواری،
نظامی،
چون خدا خواهد که غفاری کند
میل بنده جانب زاری کند،
مولوی،
زور را بگذار و زاری را بگیر
رحم سوی زاری آید ای فقیر،
مولوی،
غلامی که دگر دریا ندیده بود و محنت کشتی نیازموده، گریه و زاری درنهاد، (گلستان)، که از بسیاری دعا و زاری بنده همی شرم دارم، (گلستان)، گروهی مردمان را دید هریکی به قراضه ای در معبر نشسته و رخت سفر بسته ... زبان ثنا برگشود چندانکه زاری کرد یاری نکردند، (گلستان)،
، خواری، زبونی:
ربود از دلیران یکی گوسفند
بزاری و خواریش چونین فکند،
فردوسی،
همی بود قیصر بزندان و بند
بخواری و زاری و خم درکمند،
فردوسی،
بخواری و زاری به ساری فتاد
ز اندیشۀ کژ و از بدنهاد،
فردوسی،
بدین خواری بدین زاری بدین درد
مژه پرآب گرم و روی پرگرد،
(ویس و رامین)،
، ضعف، (غیاث اللغات)، ناتوانی از رنج و بیماری، نزاری، لاغری:
بسابیمار کز بسیار خوردن
بماند سالها در رنج و زاری،
نظامی،
به چشم مور درگنجم ز بس زاری ز بس سستی
اگر خواهد مرا موری بچشم اندرنهان دارد،
عمعق بخارائی،
، ناتوانی دل از عشق، خستگی دل از بیماری عشق:
عاشقی پیداست از زاری دل
نیست بیماری چو بیماری دل،
مولوی،
، خرابی کار، نابسامانی زندگی و حال:
عمری که مر تراست سرمایه
دیده است و کارهات بدین زاری،
رودکی،
- کار زاری، زاری کار:
زاری کار و کار زاری خصم
همه از کار و کارزار تو باد،
مسعودسعد،
و رجوع به زار شود
- زاری
ناله و فغان، نالیدن و عجز نمودن
- زاری
خواری، زبونی
- زاری
گریه سوزناک، بانگ و فغان
- زاری
افغان، الحاح، بی تابی، تضرع، ضجه، ضرع، فغان، گریه، لابه، ناله، ندبه، بیچارگی، خواری
- زاری
نحيبٌ
- زاری
Wailing
- زاری
gémissant
- زاری
از قطعات موسیقی مازندرانی است که به وسیله لـله وا در هنگام
- زاری
哭泣的
- زاری
আর্তনাদ
- زاری
вопящий
- زاری
klagend
- زاری
голосіння
- زاری
zawodzący
- زاری
ร้องไห้
- زاری
آہ و فغاں
- زاری
lamentando
- زاری
kilio
- زاری
inleyen
- زاری
嘆いている
- زاری
זעקה
- زاری
meratap
- زاری
कराहते हुए
- زاری
jammerend
- زاری
lamentando
- زاری
lamentoso
- زاری
울부짖는
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
از شهرهای ایران بوده است. مرحوم پیرنیا آرد: که میرآخور تری تخم که در این موقع غائب بود وقتی از قضیۀ کشته شدن آقایش (تری تخم آگاه شد، پدر خود را نفرین کرده و با سپاهیان خود بطرف شهر زاریس شتافت. (ایران باستان ج 2 ص 961)
ملکۀ سکاها است، مؤلف ایران باستان آرد: دیودور از قول کتزیاس تمجید زیاد از ملکۀ سکاها و زارین کرده و گوید: ... او این ملت را از قید رقیت مردمان مجاور خلاصی داد، شهرهای زیاد بساخت و اخلاق مردم خود را ملایم کرد، بشکرانۀ این کارها سکاها پس از مرگ ملکه مقبره ای برای او ساختند بشکل هرم ... روی آن، مجسمۀ بزرگی ازطلا نصب کرده و آن را تعظیم و تکریم میکردند چنانکه پهلوانی را کنند، (ایران باستان ج 1 ص 212 و 214)
دهی است از دهستان مسکون بخش جبال بارز شهرستان جیرفت، در 12هزارگزی باختر مسکون کنار رود خانه سقدر، منطقۀ آن کوهستانی و سردسیر، محصول آن غلات و میوه جات و لبنیات است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)