معنی ریزان در فرهنگ فارسی عمید

ریزنده، درحال ریختن

معنی ریزان در لغت نامه دهخدا

نعت فاعلی از ریختن و به معنی در حال ریزش، (از شعوری ج 2 ص 19)، پاشان، افشان، روان، جریان دارنده، (ناظم الاطباء)، ریزنده، مدرار، در حال ریختن، (یادداشت مؤلف)،، - آب یا اشک ریزان، ماء یا دمع ساکب، (یادداشت بخط مؤلف)،،، بارنده مانند ابر و آسمان، (ناظم الاطباء) :، چو بیمار زار است ما چون پزشک، ز دارو گریزان و ریزان سرشک،، فردوسی،، وز میغ سیه چشمۀ خون ریزان است، تا باد دگر ز میغ بردارد چنگ،، منوچهری،، ریزان ز دیده اشک طرب چون درخت رز، کز آتش نشاط شود آبش از مسام،، خاقانی،، خوناب جگر ز دیده ریزان، چون بخت خوداوفتان و خیزان،، نظامی،، چو سیلاب ریزان که در کوهسار، نگیرد همی بر بلندی قرار،، سعدی (بوستان)،، چون شمع بر بالین معشوق ریزان و درخشان، (ترجمه محاسن اصفهان ص 12)، سحاب بجس، ابرهای ریزان، (یادداشت مؤلف)،، - برگ ریزان، ریختن برگ، سقوط برگهای درختان:، نه چندان تیر شد بر ترک ریزان، که ریزد برگ وقت برگ ریزان،، نظامی،، - ریزان اشک، اشک ِ ریزان:، دیده ام عشاق ریزان اشک دارند از طرب، آن همه چون سبحه در یک ریسمان آورده ام،، خاقانی،، -، اشک ریز، کنایه از کسی که گریه می کند و اشک می ریزد،،، گدازان، اندازان، ریخته شده، (ناظم الاطباء)، متلاشی، (یادداشت مؤلف) :، چرا تیره نباشد اختر من، که در خاک است ریزان گوهر من،، (ویس و رامین)،، نشاید ویس من در خاک ریزان، شهنشه می خورد در برگریزان،، (ویس و رامین)،، - ریزان شدن، ریختن، از هم پاشیدن، ریزریز شدن، خرد شدن، (از یادداشت مؤلف) :، همه مهرۀ پشت او همچو نی، شد از درد ریزان و بگسست پی،، فردوسی،، از آواز ما کوه ریزان شود، هنر بر دلاور گریزان شد،، فردوسی،، وگر شیر بیند گریزان شود، ز چنگال ناخنش ریزان شود،، فردوسی،، بر آن کوه بی بیم لرزان شدی، بمردی و بر خاک ریزان شدی،، فردوسی،، بی سایه و بی حشمت او ملک جهان بود، چون خانه که ریزان شود آن را در و دیوار،، فرخی،، خاکی که مرده بود و شده ریزان، آکنده چون شدوز چه گلگون است،، ناصرخسرو،، گوهر آبگینه را در آتش باید نهادن تا سرخ شود پس در آب شخار سرد انداختن تا ریزان بشود ... (ذخیرۀ خوارزمشاهی)،، -، ریخته شدن، باریدن:، نه چندان تیر شدبر ترک ریزان، که ریزد برگ وقت برگریزان،، نظامی،، -، جاری شدن، روان گشتن، (ناظم الاطباء)،، - ریزان کردن، متلاشی ساختن، در هم ریختن:، چو خشم آورد کوه ریزان کند، سپهر از بر خاک لرزان کند،، فردوسی،،،، لیاقت و سزاواری، (ناظم الاطباء)، نثار: گل ریزان، شکرریزان، درم ریزان، (یادداشت مؤلف)،، دولت و ثروت، هوا و هوس، آرزو و مراد، (ناظم الاطباء)، هوا و مراد، (از شعوری ج 2 ص 19)