معنی روپوش در فرهنگ فارسی عمید

آنچه روی چیزی را می پوشاند، هرچه که با آن روی کسی یا چیزی را می پوشانند، بالاپوش، پرده، جامۀ ساده و بلندی که بر روی لباس های دیگر بر تن می کنند مثلاً روپوش پزشکان، روپوش پرستاران، روپوش شاگردان مدرسه

معنی روپوش در لغت نامه دهخدا

هر چیزی که روی چیز دیگر را بپوشاند، (فرهنگ نظام) (برهان قاطع)، پرده، (برهان قاطع) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء)، آنچه بر روی کسی یا چیزی درکشند تا از برف و باران و آفتاب و گردو خاک و نظر مردمان و پشه و جز آن نهان و در امان ماند، مانند روپوش کجاوه و روپوش گهواره:، بازدان کز چیست این روپوشها، ختم حق بر چشمها و گوشها،، مولوی،، لیک چون در رنگ گم شد هوش تو، شد ز نور آن رنگها روپوش تو،، مولوی،، در بشر روپوش گشته آفتاب، فهم کن واﷲ اعلم بالصواب،، مولوی (از آنندراج)،،، برقع، (برهان قاطع) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء)، مقابل زیرپوش، جامه ای بلند و گشاد که از روی تمام جامه ها پوشند مانند روپوش پزشکان جراح هنگام عمل و روپوش پرستاران و کارگران و دختران دانش آموز، مطلا، (برهان قاطع) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء)، فلزپستی که روی آن فلز بالاتری کشیده شده باشد مثل مفضض و مطلا، (فرهنگ نظام)، ملمع، (انجمن آرا) (برهان قاطع) (آنندراج)، ملمع و مطلا، (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی) : و در دستگاه نقده سازی طلا، روپوش صدپنج معمول است و اگر زربفت بسیار زرین سنگین مقرر شود که بافته شود اعلی را صدده، و اعلای اعلا را صدپانزده روپوش می کنند، (تذکرهالملوک بخش نخست ص 22)، هر چیز که ظاهر او مخالف باطن باشد، (آنندراج)، کنایه از هر چیزی که ظاهراً و باطناً خلاف یکدیگر باشد، (انجمن آرا)، هر چیز که ظاهر و باطن آن به یک نوع نباشد، (ناظم الاطباء)،، روپوشیده، (آنندراج)، مخفی شده و پنهان گشته از نظر، (ناظم الاطباء)،، روپوشی:، از پی روپوش صندل بر جبین مالیده ایم، ورنه سر را از برای درد میداریم ما،، صائب (از آنندراج)،،،، امر) امر بدین معنی، (آنندراج) (برهان قاطع)، امر از رو پوشیدن، رجوع به رو پوشیدن شود

معنی روپوش در فرهنگ لغت هوشیار

هر چیزی که روی چیز دیگر را بپوشاند، پرده

معنی روپوش در فرهنگ فارسی معین

نوعی لباس بلند و گشاد که روی لباس پوشند

معنی روپوش - جستجوی لغت در جدول جو

روپوش

فرهنگ فارسی عمید

روپوش

لغت نامه دهخدا

روپوش

فرهنگ لغت هوشیار

روپوش

فرهنگ فارسی معین

روپوشه

روپوش، روبنده، چادر

فرهنگ فارسی عمید

فروپوشیدن

(دُ فِ رِ دَ)

به تن کردن. پوشیدن:
چون برآهنجی شمشیر و فروپوشی درع
پشت روی سپهی، اصل فروع ظفری.
فرخی.
، نهفتن و پنهان کردن و مخفی ساختن. (ناظم الاطباء) :
ور کریمی دو صد گنه دارد
کرمش عیبها فروپوشد.
سعدی (گلستان).
رجوع به پوشیدن شود

لغت نامه دهخدا

روپاش

آنچه بر روی طعام یاحلوایی از خوردنیها پاشند برای زینت یا خوشمزگی، چنانکه پستۀ خردکرده بر روی شله زرد و قیمه بر روی آش رشته، (یادداشت مؤلف)، آنچه بر روی مسهل و منضج از دواهای خشک پاشند، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سیم روپوش

(مِ)

سیم دغل. سیم قلب. سیم ناقص. (آنندراج) :
دوای حقنۀ افلاک سیم روپوش است
امید بر در او بیهده مبر رنجور.
حکیم شرف الدین شفایی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

روزوش

(وَ)

روزمانند. روشن و زیبا چون روز:
ای سرو غنچه لب ز گلستان کیستی
وای ماه روزوش ز شبستان کیستی.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

رو پوش

آنچه که ظاهر و روی چیزی را بپوشاند، آنچه که صورتی نامشخص را بپوشاند برقع نقاب، بالاپوش، مطلا مفضض ملمع، آنچه که ظاهر و باطن آن یکسان نباشد

فرهنگ لغت هوشیار